Εως τα τέλη του άλλου μήνα η τύχη του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης, πιθανότατα θα έχει κριθεί. Τότε, 23 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα, είναι να ανοίξει, έπειτα από συνεχείς αναβολές, ο φάκελος με τις προσφορές των ενδιαφερομένων και να εγκατασταθεί στη συνέχεια ο ιδιώτης που θα δρομολογήσει την αναβάθμισή του στο επίπεδο των υποδομών – εκτός και αν, για κάποιο λόγο, μετατεθεί εκ νέου η διαδικασία.
Σε τίνος χέρια θα καταλήξει το κατά πολλούς πλέον περιζήτητο, λόγω (και) των γεωπολιτικών μεταβολών τούτη την εποχή, λιμάνι στην Ανατολική Μεσόγειο;
Μέχρι στιγμής επικρατεί η εντύπωση, για να μην πούμε η βεβαιότητα, ότι είναι υπόθεση των Αμερικανών, που συμμετέχουν με δύο από τα τέσσερα σχήματα που το διεκδικούν – στα άλλα δύο εμπλέκονται ο ΟΛΘ του Ιβάν Σαββίδη από κοινού με κινεζικές εταιρείες και ο όμιλος Κοπελούζου.
Οι Αμερικανοί με κατά καιρούς δηλώσεις τους έχουν διαμηνύσει πως έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στην αγοραπωλησία. Ο τέως πρέσβης Τζέφρεϊ Πάιατ, μάλιστα, προτού φύγει, σε μία από τις πολλές επισκέψεις του στην Αλεξανδρούπολη, όταν ρωτήθηκε για το εάν οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να εγκατασταθούν εκτός από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και στο γειτονικό της Καβάλας, είχε απαντήσει «εμπιστευτικά» με το γλαφυρό «όταν μπαίνεις σ’ ένα κατάστημα για να αγοράσεις παπούτσια, δεν παίρνεις μόνο το αριστερό ή το δεξί».
Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο πανίσχυρος πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών, Ρόμπερτ Μενέντεζ, που βρέθηκε στη χώρα μας έσπευσε και στην Αλεξανδρούπολη απ’ όπου υπογράμμισε τη γεωπολιτική σημασία τόσο της Ελλάδας όσο και της ακριτικής πόλης με το λιμάνι της.
Πλην των δηλώσεων, το ενδιαφέρον των ΗΠΑ εκδηλώνεται ήδη επί του πεδίου, καθώς μέσω του ΝΑΤΟ και της διμερούς αμυντικής συμφωνίας, έχουν εγκατασταθεί στο λιμάνι στρατιωτικά με τις διελεύσεις εφοδιοπομπών, όπλων και προσωπικού, προς και από τις περιοχές της ΝΑ και Βόρειας Ευρώπης, όπου η Δύση έχει αναπτυγμένες στρατιωτικές δυνάμεις.
Με όρους οικονομίας όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα και όποιος δώσει τα περισσότερα θα πάρει το λιμάνι. Εν προκειμένω όμως τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι δυτικοί έχουν απόλυτη ανάγκη την Αλεξανδρούπολη, για να παρακάμψουν τα στενά του Βοσπόρου που «στενεύουν» όλο και περισσότερο, όσο έρχονται πιο κοντά Ρωσία και Τουρκία και για να μην επιτρέψουν στους ανταγωνιστές τους να ελέγξουν τα νότια παράλια της Βαλκανικής. Εχασαν το λιμάνι του Πειραιά από τους Κινέζους, της Θεσσαλονίκης από τον Ιβάν Σαββίδη, μπορεί να φανταστεί κανείς ότι θα χάσουν τώρα και την Αλεξανδρούπολη; Κοντός ψαλμός, αλλά ίσως και να μην είναι άσχετες με το φημολογούμενο παρασκήνιο, οι συνεχείς μεταθέσεις του διαγωνισμού.