Είναι γνωστό πως η υπερβολή είναι ίδιον του Ελληνα από αρχαιοτάτων χρόνων. Μερικές φορές είναι αποτέλεσμα της τάσης για αυτοπροβολή, μερικές φορές αποτέλεσμα ευαισθησιών που έχουμε ανεπτυγμένες υπέρμετρα. Θέλω να πιστεύω πως όλος αυτός ο θόρυβος που γίνεται το τελευταίο χρονικό διάστημα –λόγω της γνωστής επισύνδεσης που εισηγήθηκαν έξι (6) υποδιοικητές της ΕΥΠ και ενέκρινε η αρμόδια εισαγγελέας– οφείλεται αποκλειστικά στον δεύτερο λόγο, δηλαδή στις υπέρμετρα ανεπτυγμένες ευαισθησίες των ανησυχούντων για τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Η μεταπολιτευτική μας δημοκρατία –η καλύτερη και μακροβιότερη δημοκρατία από συστάσεως του ελληνικού κράτους– είχε αρκετές φαιές στιγμές, που δημιούργησαν εντάσεις και έδωσαν λαβή και τότε για κινδυνολογικές ρητορείες. Τελικά ούτε η δημοκρατία μας καταλύθηκε, ούτε κινδύνευσαν τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών, ούτε απειλήθηκε το κράτος δικαίου. Οι φαιές στιγμές, οι οποίες άλλωστε εμφανίζονται και στα δημοκρατικά πολιτεύματα άλλων χωρών, ξεθώριασαν, τα τραύματα επουλώθηκαν. Γιατί; Γιατί λειτούργησαν οι ασφαλιστικές δικλίδες που έχουν όλα τα δημοκρατικά πολιτεύματα. Και αυτό είναι που διαφεύγει από όλους όσοι, καλοπροαίρετα πιστεύω, ανησυχούν για τις ατομικές μας ελευθερίες: στη δημοκρατία μια δυσάρεστη οπή δεν μπορεί ποτέ να γίνει ρήγμα που θα οδηγήσει είτε στην κατάλυσή της είτε στην αλλοίωση των βασικών χαρακτηριστικών της, διότι ενεργοποιούνται οι ασφαλιστικές δικλίδες που διαθέτει. Ενεργοποιούνται θεσμοί και διαδικασίες που θεραπεύουν το πρόβλημα που ανέκυψε.
Από την άλλη πλευρά, το δημοκρατικό πολίτευμα θα πρέπει πρωτίστως να εξασφαλίζει την εθνική ασφάλεια και την ασφάλεια των πολιτών. Προς τούτο υπάρχουν θεσπισμένες πρόνοιες, με επίπεδα ελέγχου ώστε να μην υπάρχει σύγκρουση εννόμων αγαθών, και αν τυχόν υπάρξει, αυτή να αντιμετωπίζεται με τη στάθμιση κάθε φορά του μείζονος και του ελάσσονος. Αυτά τα θέματα τα έχουν αντιμετωπίσει και τα έχουν λύσει όλες οι φιλελεύθερες δημοκρατίες χωρίς κραυγές και υπερβολές, που πολλές φορές είναι μεστές υποκρισίας και πολιτικών σκοπιμοτήτων. Φαίνεται πως δεν έχει γίνει επαρκώς αντιληπτό ότι το επιστημονικό κύρος των ανησυχούντων για τη δημοκρατία μας βλάπτεται σοβαρά όταν ο λόγος τους εκφέρεται με τρόπο θορυβώδη και οι δημοκρατικές ευαισθησίες τους υπονομεύονται όταν είναι επιλεκτικές. Γιατί τελικά οι ένοχες σιωπές στο πρόσφατο παρελθόν είναι καταγεγραμμένες.