Αφορμή για την προχθεσινή επιδρομή του «Ρουβίκωνα» στο σπίτι του κ. Πέτσα ήταν η μάλλον παράτονη δαρβινικής εμπνεύσεως δήλωση του υπουργού. «Οποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει». Τα απροσάρμοστα είναι ακόμη ζωντανά. Και θέλησαν να τον διαψεύσουν. Η Ελλάδα έχει αλλάξει, και όχι μόνον πολιτικά, από τότε που πρωτοέκαναν την εμφάνισή τους, όμως «τα κουρέλια τραγουδάν ακόμη». Κάθε τόσο μας υπενθυμίζουν την ύπαρξή τους επιλέγοντας κάποιο θύμα το οποίο έχει προηγουμένως δικάσει και καταδικάσει η ψυχασθένεια του Διαδικτύου. Θύμα συνήθως ανυπεράσπιστο, ή ελαφρώς ανυπεράσπιστο. Τα αποσάρμοστα είναι και πονηρούτσικα. Δεν διακινδυνεύουν παραπάνω από όσο χρειάζεται. Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση δεν είναι η αδυναμία προσαρμογής των ομάδων του «Ρουβίκωνα» στην Ελλάδα του 2022. Το ενδιαφέρον είναι η αδυναμία προσαρμογής που επιδεικνύουν οι αρχές ασφαλείας. Η αστυνομία, έπειτα από τόσα χρόνια, αντιδρά όπως αντέδρασε την πρώτη φορά. Σαν να πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο, κι ας διατηρεί επισήμως γραφεία στα Εξάρχεια, κι ας γνωρίζουν την ιεραρχία της. Η δε πολιτική ηγεσία αρκείται στο στερεότυπο ρεφρέν. Καταδικάζει και διαβεβαιώνει το φιλοθεάμον κοινό πως η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται. Ας πούμε ότι η δημοκρατία δεν τρομοκρατείται, εκτός από τις περιπτώσεις που κάποιοι την τρομοκρατούν. Η δημοκρατία όμως μπορεί να γελοιοποιηθεί. Οπως έγινε με τα εγκαίνια της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Και όπως γίνεται χρόνια τώρα με την ανενόχλητη δράση του «Ρουβίκωνα» και των συναφών.
Δεν ξέρω αν έτυχε να ακούσετε το ηχητικό από τα επεισόδια στα Εξάρχεια προ ημερών. Μια υστερική γυναικεία φωνή, συνοδεία τενόρου, απειλούσε τους εργάτες. «Σας βλέπουμε! Σας ξέρουμε! Θα έρθουμε στα σπίτια σας! Δεν θα μας γλιτώσετε!». Αυτά σε μια συνοικία του κέντρου της Αθήνας, πρωί, παρουσία αστυνομικών δυνάμεων. Δεν ξέρω αν η κυβέρνηση συνειδητοποιεί τη σημασία που είχε η ασφάλεια της καθημερινότητας στη δημιουργία της μεγάλης κεντροδεξιάς πλειοψηφίας. Η προστασία του κάθε βλαμμένου που αυτοανακηρυσσόταν κοινωνικός κριτής επί ΣΥΡΙΖΑ και έκαιγε κι έσπαγε βοήθησε στη συρρίκνωσή του. Η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε πολλά στον τομέα, αλλά δεν τήρησε τις υποσχέσεις της. Δεν εξαφάνισε, όπως όφειλε, τους πυρήνες της ανομίας που ταλανίζουν την κοινωνική ζωή μας. Το είδαμε πέρυσι με το κίνημα συμπαράστασης στον Κουφοντίνα. Και ήρθε μάλλον η ώρα η πολιτική ηγεσία να σκεφτεί σοβαρά πώς θα αντιμετωπίσει το φαινόμενο σε μια προεκλογική περίοδο που προμηνύεται μάλλον έντονη –για να το πω κομψά– και θα συμπέσει με έναν χειμώνα φτωχό και δύσκολο. Η αδυναμία της αστυνομίας να ανακόψει τη δράση αυτών των ομάδων σού επιτρέπει να αμφιβάλλεις για τη σοβαρότητά της. Και αυτό μόνον ανασφάλεια προκαλεί.