Αν οι αντιπαραθέσεις μεταξύ συνιστωσών της Αριστεράς είχαν κάποτε αφηγηματική αξία πολιτικού θρίλερ, οι τριβές μεταξύ αποφύσεων της απώτατης Δεξιάς έχουν κάτι από την παλιομοδίτικη σαγήνη των κωμωδιών του Λουί ντε Φινές. Το χιούμορ είναι ακατέργαστο. Αλλά προκαλεί αντανακλαστικό γέλιο – ακόμη και όταν ο αυτοσαρκασμός είναι ακούσιος. Αντιδρώντας στην ίδρυση του κόμματος «ΠΑΤΡΙΔΑ» από τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, ο Φαήλος Κρανιδιώτης έγραψε στο τουίτερ: «Επειδή το ΠΑΤΡΙ.Δ.Α. είναι πιασμένο από το 2014 από τον Πανίκα Ψωμιάδη προτείνω εναλλακτικά το Κ.Κ.Ε. (Απ.), τουτέστιν Κόμμα Κοντών Ελλάδος (Αποτριχωμένο)». Η κουλτούρα του χώρου βρίσκεται ακόμη σε εκείνο το στάδιο όπου ο σχολιασμός σωματικών χαρακτηριστικών δεν είναι ταμπού. Μπορεί να χλευάζεις το σώμα και τις τρίχες του άλλου, χωρίς χαλινό. Και, προφανέστατα, χωρίς καθρέφτη.
Στέντωρ