Θεωρητικά δεν θα έπρεπε οι γονείς να επιβάλλουν το θρήσκευμά τους στα παιδιά τους, σεβόμενοι το δικαίωμά τους να επιλέξουν το δόγμα τους μόλις ενηλικιωθούν. Αν επιμένουν να τα στέλνουν σε επισκέψεις κατηχητικών σχολείων που πραγματοποιούνται σε ναούς εκτός του σχολικού ωραρίου, είναι δύσκολο να παρέμβει η Πολιτεία, αφού δεν είναι τα χωράφια της.
Αυτό που οφείλει όμως να κάνει είναι να μην επιτρέψει δημόσια σχολεία να μετατραπούν σε κέντρα προσηλυτισμού. Τόσο η υπουργός Παιδείας όσο και ο δήμαρχος Αθηναίων, περίπου νίπτουν τας χείρας τους, λέγοντας ότι έχουν κατατεθεί όλα τα απαραίτητα έγγραφα για να παραχωρηθούν σχολεία και προαύλια στα προγράμματα με τίτλο «Νεανικές και παιδικές συντροφιές». Τα προγράμματα αυτά είναι νομότυπα. Γονείς και εκπαιδευτικοί που μελέτησαν τα σχετικά έγγραφα, διαπίστωσαν όμως ότι πίσω από τη βιτρίνα της «δημιουργικής απασχόλησης» κρύβεται η απροκάλυπτη κατήχηση, αφού στα συνοδευτικά βίντεο γίνονται αναφορές «στο κατηχητικό μου» και «στιγμές χαράς κοντά στον Χριστό».
Εχουμε 2022 και παρ’ όλο που δεν έχει συνταγματικά χωριστεί το Κράτος από την Εκκλησία, έχουν γίνει κάποια δειλά έστω βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, όπως π.χ. η μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες ή η υπό προϋποθέσεις απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών, παρά τις παλινωδίες ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση.
Θυμίζω επίσης πως την απογευματινή απασχόληση παιδιών την έχουν ανάγκη γονείς που δεν έχουν άλλη επιλογή: δεν διαθέτουν την οικονομική άνεση για νταντάδες ή δεν έχουν συγγενείς και φίλους στην Ελλάδα, γιατί είναι μετανάστες και ενδεχομένως πιστεύουν σε άλλον θεό.
Να εκμεταλλεύονται λοιπόν αυτή την αδυναμία οι κατά τόπους ναοί για να εκπληρώσουν την κατηχητική τους αποστολή δεν είναι ιδιαίτερα χριστιανικό.
Σύμφωνα με μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία του στίχου «Καὶ προσέφερον αὐτῷ παιδία …. οἱ δὲ μαθηταὶ ἐπετίμων τοῖς προσφέρουσιν», στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, οι μαθητές του Χριστού αποδοκίμασαν το γεγονός ότι προσφέρθηκαν τα παιδιά στον Ιησού γιατί ακόμη δεν έχουν αντίληψη.
Θα έπρεπε συνεπώς να αφεθούν μόνα τους να προσέλθουν σε αυτόν, όπως λέει κι ο ίδιος στη συνέχεια.