Διανύουμε εκείνη την εποχή που η Αθήνα επιστρέφει στην πιο εσωστρεφή της περίοδο: εκείνους τους λίγους μήνες που η πόλη παίρνει μια γεύση από σχεδόν κανονικούς, ευρωπαϊκούς, ηπειρωτικούς χειμώνες. Τι κι αν ο Νοέμβριος βρήκε τον κόσμο στις παραλίες;
Η βασική διαφορά τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στην καλοκαιρινή Αθήνα και στην Αθήνα του χειμώνα δεν είναι τόσο η θερμοκρασιακή μεταβολή όσο η απότομη αυξομείωση της παρουσίας ξένων επισκεπτών στις δύο αυτές βασικές εποχές. Υπάρχει η Αθήνα με τους χιλιάδες τουρίστες στους δρόμους της και υπάρχει μια πιο παλιομοδίτικη Αθήνα, η οικονομία της οποίας βασίζεται περισσότερο στους ντόπιους και λιγότερο στους πάντα ευπρόσδεκτους επισκέπτες. Και όσο κι αν η πόλη έχει κάνει άλματα ως προορισμός city break από τη δεκαετία του 2010 και μετά, οι αθηναϊκοί χειμώνες είναι παραδοσιακά πιο ήσυχοι σε σύγκριση με το καλοκαιρινό πανδαιμόνιο. Αυτή η ησυχία θαρρείς ότι απελευθερώνει την πόλη και από μια συλλογική μανία να πιστέψουμε οι Ελληνες στον θεό του μαζικού τουρισμού που μπορεί να θεραπεύσει διά μαγείας όλες τις πληγές που άφησε η οικονομική κρίση των προηγούμενων χρόνων. Ταυτόχρονα κάνει τα πολλά και αντιφατικά πρόσωπα της πόλης πολύ πιο ευδιάκριτα. Δείτε τη χριστουγεννιάτικη Αθήνα: την ίδια ώρα που ο δήμαρχος φωταγωγούσε την πλατεία Συντάγματος σε μια από τις ευτυχέστερες εορταστικές μεταμορφώσεις της, η διέλευση από τα… στενά της Αθηναϊκής Τριλογίας αποκάλυπτε το σκληρό πρόσωπο της πόλης. Το γεγονός ότι κεντρικότατα σημεία της, όπως το πέρασμα ανάμεσα σε Πανεπιστήμιο και Ακαδημία ή δυσώδη οικοδομικά τετράγωνα από την Ομόνοια μέχρι το Εθνικό Θέατρο, είναι παραδομένα στην εμπορία και στη χρήση ναρκωτικών εδώ και τουλάχιστον 10-15 χρόνια προκαλούν ρωγμές στο αθηναϊκό success story. Πώς είναι δυνατόν μια σοβαρή πρωτεύουσα να μην μπορεί να βρει λύση για ένα τόσο σημαντικό κοινωνικό ζήτημα; Και δεν είναι μόνο τα ναρκωτικά. Ο αριθμός των αστέγων αυξάνεται ξανά ύστερα από μια μικρή ύφεση τα προηγούμενα χρόνια. Δεν είναι θέμα αισθητικής ή «καλής βιτρίνας». Το αντίθετο: μια πόλη τόσο εκτεθειμένη κοινωνικά, μια πόλη με τσακισμένη την πολεοδομική και εμπορική της ραχοκοκαλιά, δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά και για πολύ καιρό την εικόνα ενός ανερχόμενου, βιώσιμου και αξιόπιστου τουριστικού προορισμού. Τα χάλια της Τριλογίας δεν τα βλέπουν μόνο οι ιθαγενείς.
