Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι κάνει η κυβέρνηση Μπάιντεν στη βόρεια Συρία, όπου οι σύμμαχοί της, οι Κούρδοι της Συρίας, βομβαρδίζονται ανηλεώς από τις τουρκικές δυνάμεις. Αν και η Τουρκία εδώ και αρκετό καιρό βομβαρδίζει και δολοφονεί μέλη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που έχουν συμμαχήσει με τις ΗΠΑ, αυτή τη φορά η επίθεση είναι διαφορετική. Εχει σχεδιαστεί για να επιφέρει ένα θανάσιμο πλήγμα στους Κούρδους. Αυτό που είναι ακατανόητο είναι ότι οι τουρκικές επιθέσεις λαμβάνουν χώρα σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων από το σημείο όπου βρίσκονται αμερικανικά στρατεύματα.
Για να κατανοήσουμε την κατάσταση, πρέπει να πάμε πίσω στο 2014, όταν ο ISIS σάρωνε τη βόρεια Συρία και το βόρειο Ιράκ. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ζήτησε τότε τη συνδρομή του Ερντογάν στην υπεράσπιση της συρο-κουρδικής πόλης Κομπάνι. Ο Ερντογάν απλώς αρνήθηκε, προτιμώντας μια νίκη του ISIS από μια αναπτυσσόμενη κουρδική παρουσία στη βόρεια Συρία. Ο Ομπάμα, με τη σειρά του, στράφηκε στις SDF και σε άλλους κουρδικούς σχηματισμούς για να πολεμήσουν τον ISIS. Οι ΗΠΑ έστειλαν στρατεύματα και υλικό και η αμερικανοκουρδική συμμαχία απώθησε επιτυχώς τον ISIS. Ο αγώνας κατά του ISIS συνεχίστηκε, καθώς δεκάδες χιλιάδες μαχητές και οι οικογένειές τους αιχμαλωτίστηκαν και εξακολουθούν να κρατούνται σε μια τεράστια φυλακή, την Al Hol. Ο ISIS άντεξε, αν και με πολύ μειωμένο σχήμα, και επιδιώκει να επιστρέψει. Ως εκ τούτου, οι αμερικανικές δυνάμεις παραμένουν μέχρι σήμερα για να βοηθήσουν τους Κούρδους.
Ο Ερντογάν δεν μπορούσε να δεχτεί αυτή την έκβαση και προσπάθησε με κάθε τρόπο να υπονομεύσει τις προσπάθειες των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Τουρκία φοβάται ότι σε μια μετεμφυλιακή Συρία, οι Κούρδοι θα αποκτήσουν κάποια μορφή αυτονομίας. Το επιχείρημα του Ερντογάν για τις επιθέσεις στη Συρία είναι ότι οι SDF είναι τρομοκρατική οργάνωση εφόσον είναι παρακλάδι του τουρκικού PKK. Ο Ερντογάν ισχυρίστηκε επίσης ότι μια πρόσφατη βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη που σκότωσε έξι άτομα ήταν έργο των SDF.
Αυτό είναι παράλογο. Γιατί οι SDF να εμπλακούν σε μια τόσο επιπόλαιη ενέργεια που δεν επιτυγχάνει απολύτως τίποτα και, ακόμη χειρότερα, θέτει σε κίνδυνο τη συμμαχία τους με τις ΗΠΑ; Μέσα σε μια ώρα από το συμβάν, η Τουρκία όχι μόνο είχε επινοήσει το αφήγημα κατηγορώντας τις SDF, αλλά ισχυρίστηκε ότι είχε βρει τους δράστες. Ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας, Σουλεϊμάν Σοϊλού, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα και κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι βρίσκονται πίσω από τον βομβαρδισμό.
Ενώ δεν είναι σαφές ποιος πραγματοποίησε την επίθεση, ο Ερντογάν τη χρησιμοποιεί για τους δικούς του προεκλογικούς σκοπούς. Οι ΗΠΑ σιωπούν ως επί το πλείστον, εκτός από την έκδοση μερικών ήπιων δηλώσεων. Ο Λευκός Οίκος είχε τη δύναμη να αποτρέψει όλο αυτό αντιμετωπίζοντας τον Ερντογάν. Η δικαιολογία ήταν πάντα ότι ως μέλος του ΝΑΤΟ η Τουρκία είναι πολύ σημαντική και ότι οι ΗΠΑ έχουν πολύ περισσότερα συμφέροντα εκεί.
Τελικά, αφού επέτρεψε να συνεχίζονται για μέρες οι αεροπορικές επιδρομές, η κυβέρνηση έβαλε τον υπουργό Αμυνας Λόιντ Οστιν να τηλεφωνήσει στον Τούρκο ομόλογό του για να τον πείσει να μην πραγματοποιήσει τη χερσαία επιχείρηση. Στη συνέχεια, οι αμερικανικές δυνάμεις πραγματοποίησαν κοινές περιπολίες με τις SDF για να στείλουν ένα μήνυμα.
Η αμερικανική προσέγγιση αποτελεί αποτυχημένη πολιτική σε δύο επίπεδα. Πρώτον, ο κατευνασμός δεν λειτούργησε επειδή επέτρεψε στον Ερντογάν να εκφοβίσει τις ΗΠΑ. Δεύτερον, οι ΗΠΑ έχουν γνώση. Οι SDF δεν είχαν καμία σχέση με τη βομβιστική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Το να επιτρέπεις στους συμμάχους σου, που έχυσαν το αίμα τους πολεμώντας εξτρεμιστές, να δέχονται επιθέσεις αδιακρίτως είναι ηθικά λάθος. Επιπλέον, όπως και οι Ρώσοι στην Ουκρανία, οι Τούρκοι στοχεύουν βασικές υποδομές, ορισμένες από τις οποίες κατασκευάστηκαν με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων.
Ειδικά μετά το φιάσκο του Αφγανιστάν, η Ουάσιγκτον θα έπρεπε να είναι προσεκτική. Η εικόνα που δημιουργεί αυτή η κρίση είναι εκείνη του στρατιωτικού και πολιτικού προσωπικού μιας υπερδύναμης να αναγκάζεται να υποχωρεί και να αναζητά καταφύγιο από τα πυρά της συμμάχου της Τουρκίας.
* Ο κ. Χένρι Τζ. Μπάρκι κατέχει την έδρα Cohen ως καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Lehigh της Πενσιλβάνια και είναι επίκουρος ανώτερος συνεργάτης για τις Μεσανατολικές Σπουδές στο Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων.