Ξαναζωντάνεψαν μνήμες από τις μέρες του Δεκέμβρη 2008. l Οχι μόνο επειδή κάποιοι καίνε και καταστρέφουν πάλι περιουσίες δημοσίου ή απλών πολιτών για τον φόνο ενός άλλου νεαρού, ανήλικου ακόμα, από τον εν πάση περιπτώσει αδικαιολόγητο πυροβολισμό ενός αστυνομικού – όχι μόνο γι’ αυτό. l Αλλά και για την εμπάθεια, το δηλητήριο που χύνουν στην κοινωνία ομάδες φανατισμένων άκρων, l ομάδες που επιδιώκουν την πάση θυσία κοινωνική αναταραχή, ακόμη και ομάδες οργανωμένες ή υποκινούμενες από αριστερά κόμματα l – «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται», το δηλώνουν ευθαρσώς κατά καιρούς ακόμα και διακεκριμένα στελέχη της αριστεράς l – ή ξεφεύγει από το έρκος των οδόντων τους λόγω υπερεκχειλίζουσας ιδεοληπτικής ζέσης. l
Εισέπραξαν κι από πάνω το θερμό χειροκρότημα των καταθεσμένων πλην προοδευτικών θεατών.
Ετσι είχαμε πρόσφατα κι εκείνο το ειδεχθές, το αναίσχυντο κι ανεγκέφαλο φαινόμενο ενός θιάσου παιδικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη που αρνήθηκε να παίξει επειδή στο κοινό βρίσκονταν και παιδιά αστυνομικών. l Τέτοια τυφλότητα, τέτοιος πολιτικός κρετινισμός, τέτοιες εμφυλιοπολεμικές συμπεριφορές. l Που ανακαλούν στη μνήμη καταστάσεις που ζήσαμε και τον Δεκέμβρη του 2008, όταν διάφορα καλοκουρδισμένα ή λαλημένα παιδάκια έκαιγαν και κατέστρεφαν την πόλη l κι άλλα που το είχαν δει «ιεροκήρυκες» εισέβαλαν σε θεατρικές αίθουσες και σταματούσαν ή και ματαίωναν παραστάσεις, διαβάζοντας με οργίλη φωνή σεντονιάδες ύβρεων κατά των θεατών, επειδή δεν έβγαιναν κι αυτοί στους δρόμους να θύουν και να απολύουν. l Εγκαινιαζόταν μια τέτοια βραδιά τον Δεκέμβρη του ’08 η Νέα Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος» του Εθνικού Θεάτρου, όταν εισέβαλαν πυρίπνοες νέες και νέοι οι οποίοι, αφού μας κατέθεσαν πατόκορφα, εισέπραξαν κι από πάνω το θερμό χειροκρότημα των καταθεσμένων πλην προοδευτικών θεατών. l Και μετά, α μετά! –ξεχνιούνται αυτά;– βγήκε κι από πάνω ένας εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης, l καλός ηθοποιός αλλά που έκτοτε και φωτογραφία του να δω χαλάω, l και μας ανακοίνωσε ότι «σε συμπαράσταση προς τους αγωνιζόμενους νέους», που κατέκαιγαν την πόλη l –την ανοχή Καραμανλή του Ακάματου και τη αδεία του αρμόδιου για τη δημόσια ασφάλεια υπουργού του, ον έμελλε αναγορεύσει πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Τσίπρας– l οι ηθοποιοί της κρατικής σκηνής μπλα μπλά μπλα αποφάσισαν να μη συνεχίσουν την παράσταση. l Απόφαση την οποία επικρότησε εν συνεχεία και ο τότε διευθυντής του Εθνικού Γιάννης Χουβαρδάς, εμφανιζόμενος κι εκείνος στη σκηνή για να επικυρώσει το φτύσιμο κατά πρόσωπο των προσκεκλημένων του l που είχαμε προσέλθει στο Εθνικό για τα εγκαίνια της σκηνής που πήρε τιμητικά το όνομα του αείμνηστου Νίκου Κούρκουλου, προηγούμενου διευθυντή του θεάτρου, που εκτός των άλλων είχε εμπνευστεί και είχε φέρει εις πέρας το τεράστιο, πολύπλοκο και φυσικά πανάκριβο έργο της ολικής ανακαίνισης του ιστορικού κτιρίου του Τσίλερ. l Τέτοια πολιτικά κατακάθια που ειμάστενε, τέτοια αντιμετώπιση μας άξιζε. l Το καταχέριασμα το γλιτώσαμε – είναι της επόμενης εμφυλιακής βαθμίδας «παρέμβαση»… l
Κι επιπλέον θυμάμαι –είπαμε, αυτά δεν ξεχνιούνται– έξω από το θέατρο, καθώς κατευθυνόμασταν εμβρόντητοι προς το αυτοκίνητο για να φύγουμε, ακούσαμε μια ιδιαιτέρως καλοντυμένη κυρία που περπατούσε δίπλα μας l και την οποία είχαμε δει, γιατί καθόταν μπροστά μας στο θέατρο, να σπεύδει από τους πρώτους να χειροκροτήσει αυτούς που κατέθεσαν εμάς τους θεατές, να μιλάει στο κινητό της και να λέει: l «Ερχομαι σπίτι γιατί ματαιώθηκε η παράσταση, θα σου πω μετά. Τι γίνεται εκεί, είναι όλα έτοιμα; (παύση). Μα βρε Μαρία, σου είπα πριν φύγω που έχω βάλει την κάσα με τις σαμπάνιες. Θα έρθουν οι άνθρωποι και οι σαμπάνιες θα είναι ζεστές, βρε παιδί μου!».
