Την Πρωτοχρονιά, η «Καθημερινή» της Κυριακής φιλοξένησε, στην ίδια σελίδα, δύο σπουδαία άρθρα. Στο πρώτο, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, με τη μακρόχρονη και επιτυχημένη πορεία του στη διακυβέρνηση της χώρας, επιχειρηματολόγησε εύγλωττα γιατί η καθολική αναθέσμιση της Ελλάδας είναι επείγουσα προτεραιότητα, χωρίς όμως να αναφερθεί πώς αυτή, η αναθέσμιση, θα επιτευχθεί. Στο δικό του άρθρο ο Χαρίδημος Τσούκας, με πολυγραφότατο επιστημονικό έργο και κοφτερή θεώρηση, ως πανεπιστημιακός, κατέληξε λέγοντας ότι «μια χώρα με τοξική κομματική αντιπαλότητα και πολιτικοποιημένους δημόσιους θεσμούς καθιστά δύσκολη τη δημιουργία κοινών πολιτικών αξιών και συλλογικών σκοπών».
Αντίθετα, εγώ πιστεύω ότι η καθολική αναθέσμιση της χώρας μας μπορεί να επιτευχθεί και η κομματική αντιπαλότητα να μην αποτελεί εμπόδιο για κοινωνική, οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη. Ο γρηγορότερος και ασφαλέστερος τρόπος εξασφάλισης εποικοδομητικού κοινωνικού διαλόγου για πολιτικές αποφάσεις που θα αξιοποιήσουν τις ανταγωνιστικές δυνατότητες της οικονομίας μας είναι να δημιουργήσουμε στη χώρα μας ένα κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον που θα ξεδιπλώνει δυνατότητες παρόμοιες με αυτές που ξεδιπλώνουν οι Ελληνες που μεταναστεύουν σε ανεπτυγμένες οικονομίες ή οι Ελληνες εργαζόμενοι και στελέχη πολυεθνικών εταιρειών προηγμένων οικονομιών, που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Είναι επομένως δυνατή η αναθέσμιση στη χώρα μας αν όλα τα νομοσχέδια που εισάγονται στο εθνικό μας Κοινοβούλιο, αλλά και οι θέσεις σε αυτά των κομμάτων της αντιπολίτευσης, θα έχουν υποστεί τη βάσανο της σύγκρισης με τις καλές πρακτικές επιλεγμένων οικονομιών. Η υιοθέτηση καλών πρακτικών έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από πολλές χώρες, όπως η Δυτική Γερμανία, η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, η Εσθονία, η Ιρλανδία κ.λπ., οι οποίες είχαν βρεθεί σε πολύ χειρότερη από τη δική μας θέση και κατάφεραν σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να εισαγάγουν στα κοινοβούλιά τους εποικοδομητικό διάλογο και οικονομικά και πολιτισμικά να ανακάμψουν. Το πέτυχαν αυτό βελτιώνοντας τον κοινοβουλευτικό διάλογο και επικεντρώνοντας την προσοχή τους στο να υιοθετήσουν για τη χώρα τους τις βέλτιστες πρακτικές άλλων αναπτυγμένων χωρών. Αλλά και σήμερα χρησιμοποιείται και μάλιστα από ανεπτυγμένες οικονομίες, όπως η Νέα Ζηλανδία και η Αυστραλία, με αποτέλεσμα να είναι ποιοτικώς καλύτερα και να μπορούν να υιοθετηθούν σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα.
Σημαντικότερο δε όλων, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι η διαδικασία των καλών πρακτικών σε περιόδους οικονομικής κρίσης λειτουργεί ως προστατευτική δικλίδα για τις επερχόμενες γενιές, από τις ανάγκες και προτεραιότητες της αποφασίζουσας γενιάς.
Οι καλές πρακτικές που εφαρμόζονται από άλλες χώρες ή επιχειρήσεις οδηγούν πιο εύκολα στην αποδοχή και λήψη σωστών αποφάσεων γιατί προκαλούν το ενδιαφέρον αποπροσωποποιώντας τες από τον/τους εισηγητή/ές τους. Για καλύτερη εμπέδωση, οι καλές πρακτικές είναι αντίστοιχες των παραβολών που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ιησού Χριστό, σύμφωνα με την ελληνική Βικιπαίδεια, για την αύξηση του ενδιαφέροντος του ακροατηρίου του και την καλύτερη αποδοχή του Λόγου Του!
* Ο κ. Τάκης Αθανασόπουλος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς και στέλεχος επιχειρήσεων.
