Το Σύνταγμα το λέει ρητώς και είναι κατηγορηματικό: «Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών» (άρθρο 53). Προβλέπει επίσης ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Βουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής, προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας».
Δυστυχώς και αυτές οι διατάξεις εφαρμόζονται προσχηματικώς. Μόνο τρεις κοινοβουλευτικές περίοδοι έληξαν στην ώρα τους: κυβέρνηση Ν.Δ. 1977-1981, ΠΑΣΟΚ 1985-1989, ΠΑΣΟΚ 2000-2004. Οι πρωθυπουργοί πάντα εφεύρισκαν ένα «εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας» (συνήθως το Κυπριακό) για να κάνουν πρόωρες εκλογές. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι πήγαμε τόσες φορές στις κάλπες για εθνικούς λόγους, που κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν άλλα «εθνικά θέματα» προς αντιμετώπιση.
Η αντισυνταγματική αυτή πρακτική έγινε συνήθειο. Δεν μας ενοχλεί. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε σε νέο επίπεδο αντισυνταγματικότητας. Θα απέχει, λέει, από τις ψηφοφορίες της Βουλής «για όσα εναντίον της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου διέπραξε» ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης (31.1.2023). Ετσι, μέχρι τώρα είχαμε βουλευτές που δεν μιλάνε, τώρα αποκτούμε και βουλευτές που δεν ψηφίζουν.
Βεβαίως, οι «επισυνδέσεις» και η συγκάλυψη του σκανδάλου των είναι δημοκρατικό θέμα υψίστης σημασίας, αλλά επ” ουδενί μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικό. Αλλά το Σύνταγμα μάλλον υπάρχει για να το κοιτάμε και να το χαιρόμαστε. Από την άλλη πλευρά, η φάρσα του «ανένδοτου» που επιχειρεί ο κ. Αλέξης Τσίπρας αναδεικνύει κάτι μεγαλύτερο. Από τη στιγμή που η επί της ουσίας αντισυνταγματική πρακτική της προκήρυξης πρόωρων εκλογών δεν ενοχλεί, κάποιος θα βρεθεί να τη διευρύνει. Δυστυχώς, έτσι λειτουργεί η πολιτική και η ζωή κι έτσι ανεπαίσθητα διολισθαίνει η Δημοκρατία. Ενός κακού μύρια έπονται και ας λένε πολλοί «έλα, μωρέ, τώρα! Δεν έγινε και τίποτε…».
Δεν θα ασχοληθούμε με τον συμψηφισμό που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ, για την αποχή της Νέας Δημοκρατίας από την ψήφιση του Ποινικού Κώδικα, την τελευταία εβδομάδα πριν από την προκήρυξη των προηγούμενων εκλογών. Είναι διαφορετικό θέμα, αλλά πέραν αυτού προκύπτει το ερώτημα: Θυμάται κανείς ποιος ήταν ο «εθνικός λόγος» που μας οδήγησε στις κάλπες το 2019; Ούτε η ήττα του κυβερνώντος κόμματος στις ευρωεκλογές του Μαΐου ούτε η διαρκής έκκληση του κ. Μητσοτάκη για πρόωρες εκλογές μπορούν να χαρακτηριστούν «εθνικά θέματα εξαιρετικής σημασίας». Απλώς πρέπει να παρατηρήσουμε ότι η παραβίαση της πλήρους τετραετίας που επιβάλλει το Σύνταγμα δεν έχει πλέον ούτε το φύλλο συκής, του αιωνίως άλυτου Κυπριακού.