Είναι ίδιον των ευφυών ανθρώπων να γνωρίζουν τα όριά τους. Να ανιχνεύουν με ρεαλισμό την πραγματικότητα σε σχέση με τον δικό τους ρόλο. Να ιεραρχούν τις απαιτήσεις που έχουν από τη ζωή τους, ώστε να αισθάνονται πλήρεις. Με απλά λόγια να αγαπούν και να χαίρονται την καθημερινότητά τους. Απεναντίας, τα περιορισμένης αντιλήψεως άτομα αδυνατούν να αναγνώσουν τις εκάστοτε συνθήκες, μένουν κολλημένα σε καταστάσεις που έχουν ξεπεραστεί και, ως εκ τούτου, βολοδέρνουν σε μια μιζέρια, περιφερόμενα άσκοπα και επιζητώντας ρόλους που δεν υπάρχουν. Ψυχαναγκάζονται.
Ο Κώστας Καραμανλής με την απόφαση που πήρε να αποχωρήσει από την πολιτική, επιβεβαίωσε πως ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Από το 2009 ουσιαστικά ανενεργός πολιτικά, με ελάχιστες δημόσιες παρεμβάσεις, προφανώς διάγοντας μια ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή, έκρινε πως ήρθε η ώρα της αποστρατείας, ύστερα από 34 χρόνια αδιάλειπτης κοινοβουλευτικής παρουσίας. Με μια λιτή δήλωση, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για πολιτική σπέκουλα, ανακοίνωσε την απόφασή του. Προφανώς, προσπάθειες να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα από αυτή τη δήλωση θα γίνουν, όμως είναι τόσο σαφή αυτά που είπε, ώστε τελικά θα γελοιοποιηθούν όσοι το επιχειρήσουν.
Και η Νέα Δημοκρατία; Η Νέα Δημοκρατία θα πράξει αυτό που έπραξε με όλους τους αρχηγούς της. Θα τον τιμήσει και θα εξακολουθήσει να προστατεύει το έργο του. Γιατί έτσι πράττουν τα μεγάλα και σοβαρά κόμματα. Και η Νέα Δημοκρατία, όπως δείχνουν οι αριθμοί, είναι το μεγαλύτερο και ιστορικότερο κόμμα από συστάσεως του ελληνικού κράτους και γι’ αυτόν τον λόγο: Επειδή δεν διαγράφει τους ηγέτες της, δεν τους λιθοβολεί, αλλά τους τιμά και τους σέβεται.
Κάθε αποστρατεία τη συνοδεύει η κοινότοπη φράση «θα τον κρίνει η Ιστορία». Δυστυχώς ή ευτυχώς η Ιστορία δεν είναι μια υπερβατική κατασκευή, με ανθρωπολογικά χαρακτηριστικά και λειτουργίες, που κρίνει και επιβραβεύει ή καταδικάζει. Την Ιστορία την αποτελούν οι άνθρωποι που, κινούμενοι μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες, επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν πρόσωπα και συμπεριφορές.
Ο Κώστας Καραμανλής τέσσερις φορές κρίθηκε από τους πολίτες. Ενθουσίασε και απογοήτευσε. Αυτή είναι η πολιτική. Και την τελευταία φορά, που ηττήθηκε, έλαβε ποσοστό που σήμερα αποτελεί την προσδοκώμενη οροφή για την παράταξη που υπηρέτησε.