Εχουμε μία μόνο σιδηροδρομική γραμμή και τρεις κρατικούς οργανισμούς να ασχολούνται με αυτή· ΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ, Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων. Συν ένα υπουργείο. Κι όμως! Η πρωτοπορία του «ρωμαλέου φοιτητικού κινήματος» διάλεξε τα γραφεία της Hellenic Train να διαμαρτυρηθεί και να τα σπάσει. Ανώνυμες «Συλλογικότητες», μη κατονομαζόμενοι «φοιτητικοί σύλλογοι» και κουκουλοφόροι «πολίτες» πήγαν στα γραφεία της ιδιωτικής εταιρείας υψώνοντας το γνωστό πανό «Οι νεκροί μας, τα κέρδη τους».
Σύμφωνοι! Ολοι πρέπει να διαμαρτυρηθούμε για τους «νεκρούς μας», άντε και για «τα κέρδη τους»· αν υπάρχουν κέρδη. Αλλά σε τι φταίει η Hellenic Train για το φριχτό δυστύχημα; Δεν έκοψε τα εισιτήρια που προβλέπονταν; Δεν καθάρισε επαρκώς τα βαγόνια με αποτέλεσμα να εκτροχιαστούν; Ηταν νερουλοί οι καφέδες στο μπαρ κι αποκοιμήθηκε ο σταθμάρχης; Κι αν φταίει η εταιρεία που διαχειρίζεται τα βαγόνια, τότε γιατί τα καλόπαιδα δεν διαδήλωσαν και ενάντια σε εκείνους που είχαν τα κοντέινερ στην εμπορική αμαξοστοιχία; Το φορτηγό τρένο «φταίει» εξίσου με την επιβατική αμαξοστοιχία για τη μετωπική σύγκρουση.
Επιπλέον, τα προηγούμενα χρόνια η χώρα έζησε πολύνεκρα τροχαία δυστυχήματα –π.χ. στα Τέμπη προ εικοσαετίας, ή στο πέταλο του Μαλιακού το 2004– με θύματα μαθητές. Αν και ζούσαμε σε πιο «επαναστατικές» –τρομάρα μας!– εποχές, και παρά το γεγονός ότι οι οδηγοί στον δρόμο έχουν αντικειμενικώς μεγαλύτερες ευθύνες, απ’ ό,τι οι μηχανοδηγοί στους σιδηροδρόμους, δεν είδαμε καμιά διαδήλωση στα ΚΤΕΛ ή στις εταιρείες φορτηγών.
Βεβαίως το δικαίωμα στη διαμαρτυρία είναι ιερό, ακόμη κι όταν κάποιοι διαδηλώνουν την ανοησία τους. Αλλά η προχθεσινή διαδήλωση στη Συγγρού είναι μια μορφή της κακοδαιμονίας που επιτρέπει τη διαιώνιση των προβλημάτων και την επανάληψη θλιβερών δυστυχημάτων. Το πρώτο είναι η στόχευση. Για να λυθεί ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να περιγραφεί σωστά. Να δούμε ποιος και τι φταίει, πώς μπορεί να διορθωθεί και ποιος μπορεί να το διορθώσει. Η διαμαρτυρία λειτουργεί ως μοχλός πίεσης προς αυτή την κατεύθυνση· αν φυσικά επιδιώκει τη λύση των προβλημάτων και όχι τη δημιουργία πεδίου για να ξεμουδιάσουν οι μπάχαλοι.
Δεν ξέρουμε αν η Hellenic Train εξυπηρετεί επαρκώς τους επιβάτες, που είναι η δουλειά της. Σε ό,τι, όμως, αφορά το δυστύχημα είναι επίσης θύμα της κακοδιαχείρισης του δικτύου που κάνουν έναν σκασμό κρατικοί φορείς.
Από την άλλη πλευρά είναι μέγα μυστήριο το πώς πρόκαναν «οι ανώνυμες συλλογικότητες και οι φοιτητικοί σύλλογοι» να βγάλουν πόρισμα, λίγες ώρες μετά το δυστύχημα, και να βρουν ταχύτατα τον ένοχο. Είναι μάλλον θέμα συλλογικής «σοφίας»…