«Σήμερα είχα μία από τις πιο δυσάρεστες εμπειρίες της ζωής μου. Ξυλοκοπήθηκα άσχημα από έναν άγνωστό μου νταή τύπο γιατί του ζήτησα να μετακινήσει το φορτηγό του από το γκαράζ μου για να βγω». Ηταν 26 Μαΐου του 2022, όταν η γυναίκα που έχουμε συνδέσει με ένα από τα πιο όμορφα μικρά βιβλιοπωλεία του κέντρου της Αθήνας, το Free Thinking Zone, έγινε γνωστή σε ένα ευρύτερο κοινό για το θάρρος της να καταγγείλει μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook τον άγνωστο (μέχρι εκείνη την ώρα) οδηγό που την ξυλοκόπησε επειδή δεν ανέχτηκε το γεγονός ότι μια γυναίκα διαμαρτυρόταν για ένα εμφανώς αντικανονικό (και αντικοινωνικό) καπρίτσιο.
Την Πέμπτη το μεσημέρι, την ώρα που εξελισσόταν η διαδήλωση στο πλαίσιο της απεργιακής κινητοποίησης της ΓΣΕΕ, άλλη μία ανάρτηση της Αρετής Γεωργιλή ανησύχησε τους διαδικτυακούς φίλους της. «Δεν ξέρω για εσάς, εμένα πάντως εδώ και δυο ώρες μπαίνουν και με βρίζουν χυδαία… φιλήσυχοι… νέοι. Καταλαβαίνω τη δικαιολογημένη οργή που έχει ο κόσμος μέσα του, και εγώ την ίδια οργή έχω, αλλά με τη βία και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα δεν θα πορευτούμε μπροστά την επόμενη μέρα. Μόνο πίσω. Κρίμα, γιατί είναι πράγματι μία ευκαιρία να αλλάξουν πολλά και ριζικά».
Το Free Thinking Zone της οδού Σκουφά, στα όρια Εξαρχείων και Κολωνακίου, δεν μπαίνει για πρώτη φορά στο μάτι φαιοκόκκινων νταήδων. Δεν του συγχωρούν ότι από την αρχή της λειτουργίας του δεν έκρυψε τη φιλελεύθερη ταυτότητά του ή το γεγονός ότι το είχε επισκεφθεί ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης τουλάχιστον πέντε φορές από την εποχή που ήταν υπουργός μέχρι σήμερα· η τελευταία ήταν το 2021 με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου. Κυρίως καταλογίζουν στην ιδιοκτήτρια του βιβλιοπωλείου την άρνηση διάθεσης του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα τo 2014. Προχθές οι «ενοχλήσεις» κινήθηκαν σε προκλήσεις… χαμηλής έντασης. «Εμπαιναν μέσα και με έβριζαν», λέει η Αρετή Γεωργιλή. «Αλλά έχω μάθει το μάθημά μου. Παλιότερα, τη δύσκολη περίοδο 2011-2014, προσπαθούσα να πιάσω διάλογο, αλλά τώρα έχω σταματήσει. Οταν ο άλλος έχει μπει αποφασισμένος να “ξεσπάσει” επιλέγω να μη δίνω σημασία, να μην ανοίγω κουβέντα. Είδες τι έπαθε ο Βαρουφάκης; Κουράζονται και κάποια στιγμή φεύγουν». Στην αρχή των διαδηλώσεων για τα Τέμπη δεν ήταν έτσι, υποστηρίζει: «Ερχόταν κόσμος εδώ, οργισμένος, που σίγουρα δεν ήταν μόνο αριστεροί. Το κλίμα ήταν πολύ ωραίο, έβλεπες ανθρώπους και νέα παιδιά που θα πήγαιναν για πρώτη φορά σε πορεία, που θέλουν επιτέλους να δουν να αλλάζει κάτι στη χώρα ύστερα από αυτή την αδιανόητη τραγωδία. Οι τύποι που έμπαιναν στο βιβλιοπωλείο και με έβριζαν είναι μια μειοψηφία που δίνει λαβή στους αλαζόνες της εξουσίας να υποστηρίζουν ότι στους δρόμους διαδηλώνει το βαθύ κράτος, κάτι που δεν ισχύει». Αλήθεια, φοβάται; «Οχι», μου λέει με το χαρακτηριστικό, απαράμιλλο σθένος της.