Το γαλλικό περιοδικό Le Point, προ ετών, είχε κάνει εξώφυλλο τον Αλέξη Τσίπρα. Ο τίτλος ήταν: «Ο τσαρλατάνος της Ευρώπης». Ηταν η εποχή που η Ελλάδα, με ηγέτη τον Μάγο που έπιανε πουλιά στον αέρα, ξεκινούσε το νέο αλβανικό της έπος. Κατηγορούσε την Ευρώπη για όλα τα δεινά της, την απειλούσε με αποχώρηση, ο δε Βαρουφάκης προέβλεπε την κατάρρευση του κοινού νομίσματος εντός μηνών. Ο «Ελληνας λαός» –κατά τον ΓΑΠ– ήταν πολύ θυμωμένος και ο θυμός του είχε βρει τον εκφραστή του. Κατάργηση των μνημονίων, διαγραφή του χρέους, σεισάχθεια και τα παρελκόμενα. Τίποτε απ’ αυτά δεν έγινε, ως γνωστόν. Ο «Ελληνας λαός» αποδείχθηκε υπάκουος, όπως πολλές φορές στη μακραίωνη ιστορία του. Ο θυμός του ξεθύμανε και εντέλει επικράτησε το ένστικτο της επιβίωσης. Ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο. Εκτοτε έχουν περάσει χρόνια. Και τις προάλλες, το ίδιο γαλλικό περιοδικό Le Point δημοσίευσε ένα άρθρο, υποστηρίζοντας ότι η Γαλλία χρειάζεται έναν Τσίπρα για να αντιμετωπίσει τα σημερινά της προβλήματα. Οι Γάλλοι έχουν ξεχυθεί στους δρόμους για να αποτρέψουν την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 64 χρόνια. Στην Ελλάδα που μας κληροδότησε ο Τσίπρας το όριο είναι στα 67. Ο κ. Τσίπρας, κατά δήλωσή του, διάβασε το άρθρο –χωρίς να προσδιορίσει σε ποια γλώσσα– και έβγαλε το συμπέρασμα ότι, ενώ στη Γαλλία τον θεωρούν μεταρρυθμιστή, εμείς εδώ δεν είμαστε σε θέση να το εκτιμήσουμε. Το άρθρο είχε ειρωνική χροιά, όμως, και αυτό είναι λεπτομέρεια. Αδυναμία κατανόησης κειμένου; Η ειρωνεία είναι θέμα ύφους. Και ο κ. Τσίπρας ενδιαφέρεται για την ουσία.
Και η ουσία δεν αλλάζει. Δεν υπόκειται στους νόμους της πραγματικότητας. Ανοιχτά σύνορα, αυξήσεις συντάξεων, διαγραφή χρεών, μια θέση για όλους στα πανεπιστήμια, ασχέτως ικανοτήτων. Ερανίζω μερικές από τις προτάσεις του για τις επερχόμενες εκλογές. «Οχι στην ιδιωτικοποίηση του νερού». Συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη, με τους Χειμερινούς Κολυμβητές –από τους αγαπημένους μου–, τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Πλήθος κόσμου. Πόσοι θα είχαν πάει, χωρίς τη δωρεάν συναυλία, για να ακούσουν τον Τσίπρα να τους μιλάει εναντίον της ιδιωτικοποίησης του νερού, την οποία η κυβέρνηση αρνείται μετά βδελυγμίας.
Επανέρχομαι στο δημοσίευμα του γαλλικού περιοδικού. Και στην αντίδραση του κ. Τσίπρα, η οποία σηματοδοτεί την αδυναμία του να αντιληφθεί τη θέση του – κι ας πιάνει πουλιά στον αέρα. Υπερασπιζόμενος την ίδια ακριβώς πολιτική με αυτήν του 2015, όταν τον είχαν χαρακτηρίσει τσαρλατάνο, πιστεύει ότι σήμερα μπορεί να παίξει τον ρόλο του μεταρρυθμιστή. Τον Μάγο δεν τον απασχολεί η πραγματικότητα. Ξέρει μόνον τα τεχνάσματα της τέχνης του. Αν πετύχουν, πέτυχαν. Αν δεν πετύχουν, φταίει η πραγματικότητα.
