Το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο στον «Κανένα». Εμείς οι παλαιοί όταν πηγαίναμε στο σχολείο και πραγματικά μαθαίναμε «γράμματα», μάθαμε για τις περιπέτειες του Οδυσσέα, μετά τον Τρωικό Πόλεμο. Επειδή δεν είμαι βέβαιος πόσοι από εσάς θυμάστε την ιστορία του «Κανένα», θέλω να σας φρεσκάρω τη μνήμη σαν εισαγωγή.
Ταλαιπωρημένος ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του φτάνουν στο νησί των Κυκλώπων. Αναζητώντας τροφή μπαίνουν στη σπηλιά του Κύκλωπα Πολύφημου όπου βρίσκουν άφθονη τροφή. Γυρίζοντας ο Πολύφημος σφραγίζει τη σπηλιά με έναν τεράστιο βράχο και ανακαλύπτει τον Οδυσσέα και τους 12 συντρόφους του. Για ξεκίνημα ο Κύκλωπας τρώει δύο από τους συντρόφους και ο πονηρός Οδυσσέας καταλαβαίνει ότι έμπλεξε άσχημα. Πιάνοντας συζήτηση με τον Πολύφημο τον ποτίζει καλό κρασί και του λέει ότι το όνομά του είναι «Κανένας». Με το πολύ κρασί ο Κύκλωπας μεθάει και αποκοιμάται. Τότε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του τυφλώνουν τον μονόφθαλμο γίγαντα με ένα πυρωμένο ξύλο. Ο Πολύφημος αρχίζει να ουρλιάζει και να κτυπιέται από τον πόνο. Οι άλλοι Κύκλωπες τον ακούν και φτάνουν γύρω από τη σφραγισμένη σπηλιά. Οταν ρωτάνε τον Πολύφημο γιατί φωνάζει, αυτός τους απαντάει ότι «ο Κανένας με κτυπά με πονηριά και βιαιότητα». Οι άλλοι Κύκλωπες ακούγοντας ότι ο «Κανένας» είναι που βασανίζει τον Πολύφημο, το αποδίδουν σε αρρώστια του Δία και φεύγουν. Τώρα, πώς έφυγε ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί από τη σπηλιά, δεν είναι του παρόντος, αλλά πήρε και μαζί και πολλές τροφές.
Ωραία ιστοριούλα, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα απορείτε πώς σχετίζεται ο «Κανένας» με το σήμερα. Εδώ και χρόνια σε όλες τις δημοσκοπήσεις υπάρχει και η ερώτηση για τον καταλληλότερο Πρωθυπουργό. Ακούγονται διάφορα ονόματα, αλλά ένα μεγάλο ποσοστό των ερωτωμένων απαντά ο «Κανένας». Επειδή ο μοναδικός «Κανένας» που γνωρίζουμε ήταν ο Οδυσσέας, ειλικρινά απορώ τι εννοούν όσοι απαντάνε έτσι. Δεν γνωρίζω καμιά χώρα που να έχει Πρωθυπουργό τον Κανένα.
Είδε, λοιπόν, ο κραταιός Νικόλαος τα ποσοστά του «κανένα» και σκέφτηκε ότι εκεί βρίσκεται η δεξαμενή από όπου μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους. Γι’ αυτό και έκανε την περίφημη δήλωσή του στον Απόστολο Μαγγηριάδη, ότι θα έχουμε κυβέρνηση από την πρώτη εκλογή με πολιτικό πρόσωπο χωρίς Μητσοτάκη και Τσίπρα. Θα σχολιάσω την περίφημη συνέντευξη του κραταιού, αλλά πρώτα πρέπει να τη συνδέσω με τον «Κανένα».
Ακουσα την υποψήφια βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Μιλένα Αποστολάκη, να επικαλείται τα ποσοστά του «κανένα» στην πρωινή εκπομπή «Σήμερα» του Σκάι. Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Προσπαθούσε να δικαιολογήσει την άρνηση του Ανδρουλάκη να δεχθεί σαν Πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη ή τον Τσίπρα, επικαλούμενη τα ποσοστά που εμφανίζει ο «Κανένας» στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Την Τρίτη 28/3 στο Action24 άκουσα τον συνταγματολόγο και υποψήφιο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ να επικαλείται τον «κανένα». Ακουσα και μία άλλη υποψήφια του ΠΑΣΟΚ (δεν θυμάμαι το όνομά της) να χρησιμοποιεί την ίδια επιχειρηματολογία και τότε πείσθηκα ότι δεν μπορεί να είναι σύμπτωση, αλλά πρόκειται για κομματική γραμμή. Ο Θεός να μας φυλάει.
Πάμε τώρα στην περίφημη συνέντευξη του κραταιού Νικόλαου. Εχουν γραφτεί τόσα πολλά που είναι δύσκολο να γραφεί κάτι διαφορετικό. Και όμως θα το επιχειρήσω. Ολοι επικεντρώθηκαν στο θέμα της συνεργασίας το οποίο εκμαίευσε ο Απόστολος Μαγγηριάδης από τον κραταιό Νικόλαο, ο οποίος επανειλημμένα δεν απαντούσε, μέχρι που ο δημοσιογράφος του υπενθύμισε ότι του το ζήτησε τρεις φορές. Τι μας είπε. Οτι για να συνεργαστεί θέλει διψήφιο ποσοστό, θα προτείνει πολιτικό πρόσωπο, δεν θέλει τον Μητσοτάκη και τον Τσίπρα, αποκλείει τους τραπεζίτες και τεχνοκράτες και τέλος αποκλείει τους «δραχμιστές» Βαρουφάκη και Βελόπουλο. Με αυτές τις προϋποθέσεις μας υπόσχεται ότι θα έχουμε ισχυρή κυβέρνηση από την πρώτη εκλογή της Απλής Αναλογικής.
Η πρότασή του δεν αντέχει σε “sanity check” («έλεγχο λογικής») και πραγματικά απορώ γιατί τη διατύπωσε και την υποστήριξε με πάθος. Εχω πολλά ελαττώματα, ένα από τα οποία είναι το «σύνδρομο της μαυρομύτας». Αν δεν το έχετε ακούσει, θα σας το αποκαλύψω. Οταν ακούω κάτι, αμέσως προσπαθώ να το ποσοτικοποιήσω. Με την Απλή Αναλογική για να σχηματιστεί κυβέρνηση 151 βουλευτών (που δεν την λες και σταθερή), απαιτούνται δύο συνθήκες: Τα συνεργαζόμενα κόμματα να αθροίζουν στο 46,2% και τα εκτός Βουλής κόμματα να αθροίζουν στο 8%. Και οι δύο συνθήκες είναι αναγκαίες και ικανές.
Εστω, ότι είτε η Ν.Δ. είτε ο Σύριζα εξασφαλίζουν 35% και το ΠΑΣΟΚ 12% και 8% μένουν εκτός Βουλής. Πληρούνται οι συνθήκες. Επικαλούμαι την κρίση σας. Νομίζετε ότι με αυτά τα ποσοστά τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Τσίπρας θα θέλουν να συγκυβερνήσουν με τον Ανδρουλάκη, ο οποίος μάλιστα θα τους επιβάλει και τον Πρωθυπουργό, ενώ γνωρίζουν ότι θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία με την Ενισχυμένη Αναλογική; Ούτε με σφαίρες. Απλά, είναι άλλη μια επιβεβαίωση του ισχυρισμού μου ότι οι περισσότεροι πολιτικοί δεν τα πάνε καθόλου καλά με τους αριθμούς.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης (56 λεπτά) ο κραταιός Νικόλαος απάγγειλε ένα ποίημα που είχε τα πάντα. Ο καλός δημοσιογράφος τον άφηνε να μιλάει και έκανε ελάχιστες αλλά καίριες παρεμβάσεις. Επανειλημμένα ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επανέλαβε ότι «ο λαός θα αποφασίσει». Τώρα πώς συμβιβάζεται αυτή η θέση με τη δική του θέση ότι το 12% (αν του το δώσει ο Λαός) θα ορίσει τον Πρωθυπουργό και όχι ο Λαός που έδωσε σε κάποιο άλλο κόμμα 35%, ξεπερνάει τη λογική. Οπως πολύ σωστά παρατηρεί ο καλός φίλος Γιάννης Πρετεντέρης (ΝΕΑ 27/3/2023) «[…] Εκτός αν ο Ανδρουλάκης δεχτεί για πρωθυπουργό κάποιον από το μεγαλύτερο κόμμα, αλλά όχι τον αρχηγό του. Τηρουμένων των αναλογιών είναι η παλαιά μέθοδος των Ανακτόρων. Το 1965 έπαυσαν από πρωθυπουργό τον αρχηγό της Ενωσης Κέντρου Γεώργιο Παπανδρέου που δεν τον ήθελαν και όρισαν πρωθυπουργό άλλον από την Ενωση Κέντρου, τον Αθανασιάδη-Νόβα. […]. Τις συνέπειες τις ζήσαμε και νομίζω ότι δεν μας χρειάζονται τέτοιες ανωμαλίες.
Ο Πρόεδρος συνεχώς μιλούσε για αξιοκρατία και συνέχεια στο Δημόσιο. Εκεί άναψαν τα λαμπάκια μου. Επειδή είναι νέος ίσως να πιστεύει ότι το δικό του ΠΑΣΟΚ προήλθε από παρθενογένεση, να τον προσγειώσω. Το 1982, μήνες μετά την εκλογή του, το ΠΑΣΟΚ κατάργησε τις θέσεις των Γενικών Διευθυντών στο Δημόσιο, που εξασφάλιζαν τη συνέχεια του κράτους και τους αντικατέστησε με τους Γενικούς Γραμματείς που είναι πολιτικά πρόσωπα. Αυτή και μόνο η ενέργεια κατάργησε τη συνέχεια του Δημοσίου. Οι Γενικοί Διευθυντές ήταν δημόσιοι υπάλληλοι καριέρας που αναδείχθηκαν στις θέσεις τους με πολύχρονη εμπειρία. Οι Γενικοί Γραμματείς είναι μετακλητοί και φεύγουν όταν αλλάζει ο υπουργός. Μας δουλεύουν γιατί νομίζουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου.
Πάμε και στην αξιοκρατία. Και πάλι το ΠΑΣΟΚ το 1982 ψήφισε τον πρωτοφανή Νόμο για τους συνδικαλιστές που αποτελούν τη μάστιγα στο Δημόσιο αλλά και στις περίφημες ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων και ο ΟΣΕ τον οποίο επικαλέστηκε επανειλημμένα. Μιλώντας μάλιστα για τον ΟΣΕ και το δυστύχημα, μας ενημέρωσε ότι θα κάνει… «μεταβατική κρατικοποίηση» της Τραινοσέ και μετά «νέα ιδιωτικοποίηση». Αν γνωρίζει κανείς μία τέτοια διαδικασία παρακαλώ πολύ να μας ενημερώσει με επιστολή στην «Κ», γιατί όσους ρώτησα κανένας δεν κατάλαβε. Οταν μάλιστα ο δημοσιογράφος τον ρώτησε «πόσο θα κοστίσει» αυτή η διαδικασία, δεν απάντησε όπως έκανε σε πολλές άλλες ερωτήσεις. Ο Θεός να μας φυλάει! Πάντως και εδώ παίζει με την άγνοια των πολλών. Η Τραινοσέ έχει την ευθύνη για τα τρένα και τα εισιτήρια, ενώ η ευθύνη των υποδομών (γραμμές, σταθμοί) ανήκει στο Δημόσιο. Αυτή ονομάζεται σκόπιμη παραπληροφόρηση!
ΥΓ. Το κείμενο αυτό γράφτηκε αμέσως μετά τη συνέντευξη στην ΕΡΤ. Παρακολουθώντας τη συνέντευξη του Νίκου Ανδρουλάκη στη Σία Κοσιώνη, διαπίστωσα ότι ο κραταιός Νικόλαος έκανε ακριβώς το ίδιο. Αλλα τον ρωτούσε η Σία και σε άλλα απαντούσε. Είναι κρίμα για ένα κόμμα με ιστορία και άξια στελέχη!
Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.