Στην κυριακάτικη ανάρτησή του για τον εβδομαδιαίο απολογισμό, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αφιέρωσε μια παράγραφο στο θέμα που έχει δημιουργηθεί με τους κινηματογράφους «Ιντεάλ» και «Αστορ». Και πολύ καλά έκανε.
Εγραψε, ανάμεσα σε άλλα, ότι έχει ζητήσει από το αρμόδιο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να χαρακτηρίσει και επίσημα στο Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής ως ιστορικά προστατευόμενη και δεσμευτική τη χρήση κινηματογράφου –μαζί με άλλες χρήσεις πολιτισμού, αναψυχής και τουρισμού– στα δύο κτίρια που στεγάζουν το «Ιντεάλ» και το «Αστορ», ώστε οι επενδύσεις να αναδείξουν τη μοναδικότητα των τοποσήμων και τον ρόλο τους στη ζωή της πόλης, αλλά και στις προσωπικές μας μνήμες. «Μπορούμε», συνέχισε, «να έχουμε αρμονική συνύπαρξη των ιδιωτικών επενδύσεων –που είναι αναγκαίες για ένα ζωντανό αστικό κέντρο– με ταυτόχρονη διαφύλαξη της ιστορικής, αρχιτεκτονικής και πολιτισμικής μνήμης».
Είναι γνωστό ότι ο επιχειρηματικός όμιλος που έχει αναλάβει την αποκατάσταση και την αξιοποίηση του διατηρητέου κτιρίου της οδού Πανεπιστημίου είχε προ ημερών αποπειραθεί να καθησυχάσει τους Αθηναίους ότι σκοπός του είναι να αναβαθμίσει την κινηματογραφική αίθουσα (και όχι να την γκρεμίσει ή να την κλείσει), με στόχο να εμπλουτίσει τη συνολική εμπειρία με θεατρικές παραστάσεις και συνέδρια. Ολοι καταλαβαίνουμε γιατί· προκειμένου να καταστεί ο χώρος οικονομικά βιώσιμος. Εχουν δικαίωμα οι επενδυτές να επιλέξουν τις χρήσεις του κινηματογράφου; Ασφαλώς. Θα θυμίζει το «Ιντεάλ» στη νέα του εποχή το «Ιντεάλ» που ξέρουμε εδώ και έναν αιώνα; Μάλλον όχι. Και η καλών προθέσεων αναφορά του πρωθυπουργού περισσότερο ενισχύει την καχυποψία παρά τη διαλύει.
Εδώ μάλλον χρειάζεται ο επιχειρηματικός όμιλος να παρουσιάσει ένα συνεκτικό σχέδιο που θα μας εξηγεί πώς θα λειτουργήσει η αίθουσα την επόμενη ημέρα μιας επένδυσης, που κατά τ’ άλλα χρειάζεται η πόλη. Γιατί όσοι φωνάζουμε για το «Ιντεάλ» (ή το «Αστορ») έχουμε την τάση να ξεχνάμε ότι χάρη στις επενδύσεις διασώζονται κτίρια αυτής της αξίας και κερδίζουν έναν δεύτερο κύκλο ζωής. Χρειάζεται, λοιπόν, κάποιος να μας αποσαφηνίσει πώς θα συνυπάρξει ο κινηματογράφος με το θέατρο και την αίθουσα συνεδρίων. Κι επειδή η αίθουσα συνεδρίων ακούγεται περισσότερο επικερδής δραστηριότητα σε σχέση με το σινεμά, έχουμε ανάγκη να ακούσουμε με ποιους τρόπους σκέφτονται οι επενδυτές να διαφυλάξουν τη λιγότερο οικονομικά αποδοτική λειτουργία. Αν υπόσχονται σήμερα «Ιντεάλ» και αύριο προκύψει συνεδριακό κέντρο με ολίγη από κινηματογράφο (κάποια εκδήλωση, κάποιο φεστιβάλ, π.χ.) θα έχουν βλάψει τη σχέση τους με την πόλη.
