Το ερώτημα παραμένει, αφού δεν έχει δοθεί απάντηση πειστική και ειλικρινής: ποια είναι η αιτία, ποιοι φέρουν την ευθύνη που δεν έχει τελεσιδικήσει η υπόθεση της εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγής; Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα που δρομολόγησε εξελίξεις με κατεύθυνση τη Δικαιοσύνη, έγινε το 2013. Είχαν προηγηθεί και άλλες, ναζιστικού και ρατσιστικού χαρακτήρα επιθέσεις με στόχο, κυρίως, πρόσφυγες και μετανάστες. Τι ακριβώς συνέβη ή, κυρίως, δεν συνέβη και έχουν περάσει 20 ολόκληρα χρόνια δίχως να έχει υπάρξει αμετάκλητη καταδίκη των κατηγορουμένων; Αν είχε υπάρξει μια τέτοια καταδίκη, ποιος θα συζητούσε σήμερα για δυνατότητα συμμετοχής κάποιου εξ αυτών σε εκλογική αναμέτρηση;
Το ζήτημα της καθυστέρησης στην απονομή δικαιοσύνης είναι, ασφαλώς, γνωστό στη χώρα μας. Αποτελεί μια πληγή, για την επούλωση της οποίας πολλοί ομιλούν, αλλά περισσότεροι συμβάλλουν με έργα και παραλείψεις για να συνεχίσει να παραμένει ανοιχτή και αιμορραγούσα.
Ενα άλλο ερώτημα επίσης παραμένει, αφού και σε αυτό δεν έχει δοθεί απάντηση πειστική και ειλικρινής: ποια είναι η αιτία, ποιοι φέρουν την ευθύνη που ένας καταδικασμένος για ειδεχθή εγκλήματα, έγκλειστος στη φυλακή, έχει ανεξέλεγκτη πρόσβαση στο Διαδίκτυο, σε μέσα δικτύωσης τα οποία εν προκειμένω έχουν μετατραπεί από «κοινωνικά» σε «πολιτικά», δεδομένου ότι τα χρησιμοποιεί για προπαγάνδα και πολιτική δράση;
Τι ακριβώς συνέβη ή, κυρίως, δεν έχει συμβεί και συνεχίζει ανενόχλητος αυτή τη δράση μέσα από το κελί; Αν μια τέτοια δράση απαγορευόταν, ποιος θα συζητούσε σήμερα για δυνατότητα διεξαγωγής προεκλογικού αγώνα ενός τροφίμου σε «σωφρονιστικό» ίδρυμα, που διακρίνεται από ιδέες και πρακτικές ποτισμένες στη βία και το μίσος;
Την απολύτως δυσοίωνη εικόνα έρχονται να συμπληρώσουν και άλλες παράμετροι: ανώτατος δικαστικός, πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που λίγο μετά τη συνταξιοδότησή του ίδρυσε κίνημα λέγοντας ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται πρωθυπουργό αλλά εισαγγελέα, συμπαρατάσσεται σε «κόμμα» που έχει ανεξίτηλα, σαν τατουάζ, χαραγμένο πάνω του τον αγκυλωτό σταυρό των ναζί.
Στην κοινωνία τα κρούσματα κάθε μορφής βίας έχουν πολλαπλασιαστεί, με πρωταγωνιστές νέους σε ηλικία, πολλοί εκ των οποίων έχουν δικαίωμα ψήφου. Και εντός Βουλής αντηχούν ρητορική και αλληλοκατηγορίες που δίνουν επιχειρήματα στους εχθρούς της δημοκρατίας.
