Πριν από μερικές ημέρες ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε τηλεοπτική συνέντευξή του έκανε την παραδοχή: «προφανώς και λέγονται άλλα πράγματα προεκλογικά γιατί είναι ανταγωνιστική η διαδικασία της ψήφου». Οχι μόνο θα συμφωνήσω, αλλά θα υπερθεματίσω κιόλας. Οντως, κατά την προεκλογική περίοδο ακούγονται διάφορες υπερβολές – υποσχέσεις προς άγραν της ψήφου. Αυτό δεν είναι κάτι το καινούργιο. Το καινούργιο είναι πως με αφοπλιστική ειλικρίνεια ή περισσό κυνισμό –όπως θέλετε πείτε το– ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το παραδέχτηκε. Συνεπώς, να υποθέσω πως οι εξαγγελίες του για κατώτατο μισθό 880 ευρώ, για την επαναφορά της 13ης σύνταξης και την επανακρατικοποίηση της ΔΕΗ εμπίπτουν στην αναγκαιότητα της ανταγωνιστικής ψήφου. Σας κοροϊδεύουμε για να μας ψηφίσετε. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς να το θέλει, αυτοϋπονομεύτηκε. Ακύρωσε τις υποσχέσεις του, που ούτως ή άλλως για ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων ήταν ελάχιστα πειστικές. Οταν κουβαλάς στην πλάτη σου το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, δύσκολα πείθεις γι’ αυτά που υπόσχεσαι. Τότε το είπαν οι ίδιοι αυταπάτη, σήμερα το αποκαλούν «ανταγωνιστική διαδικασία της ψήφου».
Η διαδικασία της ψήφου εξ ορισμού είναι ανταγωνιστική. Τα κόμματα προσπαθούν να παρουσιάσουν ένα ελκυστικό πρόσωπο, ένα όραμα και ένα πρόγραμμα που θα κινείται στην κατεύθυνση του οράματος. Το ελκυστικό πρόσωπο, με τους επικοινωνιολόγους, εύκολα φτιάχνεται. Και το όραμα επίσης. Μάλιστα όσο πιο νεφελώδες, τόσο πιο γοητευτικό είναι. Οι ψηφοφόροι αρέσκονται στους επίγειους παραδείσους για να δραπετεύσουν από την καθημερινότητά τους. «Στις 18 σοσιαλισμό», φώναζε το πλήθος στις εκλογές του 1974.
Ολα τα προβλήματα βρίσκονται στο πρόγραμμα ενός κόμματος εξουσίας. Γιατί ένα μικρό κόμμα μπορεί να υπόσχεται ό,τι θέλει. 880 ευρώ κατώτατο μισθό ο Τσίπρας; 1.200 ευρώ ένα άλλο κόμμα της Αριστεράς! Μήπως έχει να χάσει κάτι; Θα του ζητήσει κανένας τον λόγο; Ομως, στα κόμματα εξουσίας διακυβεύεται η αξιοπιστία τους. Η σχέση τους με τους πολίτες. Οι πολιτικές κυβιστήσεις δεν λησμονούνται και δεν αρκεί η παραδοχή της αυταπάτης ή του ρομαντισμού. Ούτε η πρόσφατη θέση περί «ανταγωνιστικής διαδικασίας της ψήφου». Αν διαρραγεί η σχέση του ψηφοφόρου με το κόμμα που ψήφισε, δύσκολα αποκαθίσταται.
