Η υπόθεση Γεωργούλη επανέφερε τα γνωστά στερεότυπα περί βιασμού, που πολλοί εξ ημών ήλπιζαν ότι έχουν πλέον αποσαφηνιστεί. Επειδή όμως η επανάληψη είναι ο μόνος τρόπος αποδόμησης έτοιμων σχημάτων και ασύνδετων συνεπαγωγών, ας τα ξαναπούμε:
1. Οι βιαστές δεν είναι απαραίτητα άσχημοι. Η άσκηση βίας και εξουσίας είναι ανεξάρτητες από την εμφάνιση. Η υπόθεση ότι μόνο οι κακομούτσουνοι καταφεύγουν στη σεξουαλική κακοποίηση είναι αυθαίρετη και ρατσιστική.
2. Ο χρόνος καταγγελίας ενός περιστατικού σεξουαλικής βίας είναι αποκλειστικά επιλογή του θύματος. Δεν μπορεί να υπόκειται στην κρίση κανενός τρίτου. Η πάγια απορία «γιατί τώρα; τόσα χρόνια μετά; λίγες εβδομάδες πριν από τις εκλογές;», η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ισχύει καν, αφού η καταγγελία είχε γίνει πριν από τρία χρόνια, αμφισβητεί ευθέως τα κίνητρα του θύματος. Κι αυτό είναι ένα από τα συνηθέστερα σφάλματα στη διαχείριση τέτοιων υποθέσεων.
3. Τα επιχειρήματα «μα ήταν ζευγάρι!» ή «τον εκδικήθηκε επειδή την παράτησε» δεν στέκουν γιατί είναι γνωστό δεκαετίες τώρα ότι ο βιασμός έχει σχέση με την έλλειψη συναίνεσης και άρα μπορεί να τελεστεί και στο πλαίσιο ενός γάμου.
4. Η ανωνυμία του θύματος είναι ιερή. Δεν είναι δυνατόν το θύμα να σύρεται σε δημόσια τοποθέτηση.
5. Η δημοσίευση φωτογραφιών από τις προσωπικές σελίδες ενός θύματος βιασμού μόνο την προαναφερθείσα επιχείρηση ενοχοποίησής του εξυπηρετεί.
6. Η εργαλειοποίηση σεξουαλικών εγκλημάτων στην κομματική αντιπαράθεση είναι αδιέξοδη, γιατί θύτες υπάρχουν σε όλο το ιδεολογικό φάσμα. Ο ισχυρισμός ότι οι βιαστές είναι μόνο δεξιοί, ενώ οι αριστεροί σέβονται τις γυναίκες ως… εκ γενετής φεμινιστές καταρρίπτεται με κρότο.
7. Οσο εκκρεμεί η διερεύνηση τέτοιων υποθέσεων, είναι θεμιτή η αναστολή της κομματικής ιδιότητας των υπόπτων, η καθαίρεση ή αποπομπή τους από θέσεις ευθύνης. Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν να γίνεται στη βάση απλής φημολογίας και σεναρίων. Η κριτική πως ο ΣΥΡΙΖΑ καθυστέρησε να δράσει είναι άδικη, εξίσου άδικη με την παλιότερη ταύτιση της κυβέρνησης της Ν.Δ. με τους βιαστές λόγω του Δημήτρη Λιγνάδη.
8. Οπως και σε όλες τις ποινικές υποθέσεις, παραπομπή σε δίκη δεν ισοδυναμεί με ενοχή. Οσοι κόπτονται για το κράτος δικαίου στη χώρα θα πρέπει να επιμένουν στο τεκμήριο της αθωότητας.
9. Η διαχείριση τόσο λεπτών υποθέσεων από τα ΜΜΕ προϋποθέτει δημοσιογραφική ευαισθησία, σοβαρότητα και κουλτούρα σεβασμού των θυμάτων σεξουαλικής βίας. Ας φροντίσει η ΕΣΗΕΑ να διοργανώσει σεμινάρια για το ζήτημα, αντί να βγάζει εκ των υστέρων οργίλες ανακοινώσεις.
10. Καταγγελίες σαν αυτή κατά του Γεωργούλη εκπαιδεύουν τις επόμενες γενιές. Εχει σημασία να μάθουν να διακρίνουν τι αποτελεί σεξουαλική κακοποίηση, πού μπορούν να απευθυνθούν αν βρεθούν στη θέση του θύματος, ποια είναι τα δικαιώματά τους και να ενθαρρύνονται να τα ασκήσουν.