Ο κ. Πνευματικός έκανε μια άστοχη δήλωση, διότι ενέπλεξε ένα ζήτημα ιατρικής ηθικής στο πολιτικό Circus Maximus. Είπε την άποψή του ως πολιτικός, με αποτέλεσμα να επιτρέψει στην κ. Λινού να αποκαλύψει την «κρυφή ατζέντα» της Ν.Δ. για την υγεία. Ναι, είναι η ίδια κ. Λινού η οποία υποστήριζε, όταν η πανδημία θέριζε τον πληθυσμό, ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με τη θεία κοινωνία. Κάποιος άλλος συνάδελφός τους είπε ότι ο Ιπποκράτης αναφέρει ρητώς στον όρκο του ότι ο ιατρός οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να παρατείνει τη ζωή του ασθενούς. Ναι, όντως το λέει ο Ιπποκράτης. Οπως απαγορεύει και τις αμβλώσεις. Απ’ ό,τι ξέρω, οι αμβλώσεις είναι νόμιμες στη χώρα μας, και ευτυχώς. Συμπέρασμα: Η επίκληση του όρκου του Ιπποκράτη, που γράφτηκε τον 5ο π.Χ. αιώνα, δεν μπορεί να κατευθύνει την άσκηση της σύγχρονης ιατρικής. Απλώς εντυπωσιάζει. Η αστοχία, όμως, της δήλωσης του κ. Πνευματικού δεν περιορίζεται στη σύγχυση των δύο ιδιοτήτων του. Είναι η αναγωγή ενός ζητήματος με πολλαπλές ηθικές διαστάσεις στην οικονομική του πτυχή. Ηθικές διαστάσεις που αγγίζουν την ίδια την ουσία της ιατρικής τέχνης. Είναι στόχος της η παράταση της ζωής με όποιο κόστος και αν αυτό συνεπάγεται; Και μιλάω για το ηθικό κόστος, την κατάρρευση του σώματος που αγγίζει όχι μόνον τον ίδιο αλλά και τους οικείους του, για το κόστος σε πόνο, αφού ο ογκολογικός ασθενής στο τελευταίο στάδιο υποφέρει κατ’ ανάγκην. Ο ιατρός το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να προσπαθεί να τον ανακουφίσει, περιμένοντας πότε θα έρθει ο θάνατος για να τον λυτρώσει. Τελευταίο, και όχι αμελητέο, είναι και το οικονομικό κόστος.
Η ιατρική δεν μπορεί να νικήσει τον θάνατο. Ας το αφήσουμε αυτό για τη θρησκευτική πίστη. Η ιατρική είναι τέχνη της ζωής. Ο ιατρός παλεύει για να την κάνει βιώσιμη, να σώσει την αξιοπρέπειά της και να λυτρώσει τον ασθενή από τον πόνο. Εξ ου και το άτοπον της δήλωσης του κ. Πνευματικού. Περιόρισε το ηθικό μέγεθος του ζητήματος στην οικονομική του διάσταση. Το ερώτημα δεν είναι αν «συμφέρει» οικονομικά η παράταση ζωής ενός ασθενούς που είναι καταδικασμένος να υποφέρει πριν πεθάνει. Επειδή το έχω ζήσει προσωπικά, μπορώ να μπω στη θέση όσων έχουν βρεθεί στη θέση να πάρουν την απόφαση. Δεν μπορώ να μπω στη θέση του γιατρού που θα την υλοποιήσει. Ναι, υπάρχει μια κόκκινη γραμμή για την ιατρική τέχνη. Είναι η στιγμή που ο ιατρός αντιλαμβάνεται ότι τα μέσα που διαθέτει δεν μπορούν να αποτρέψουν το μοιραίο. Εκεί που ο ιατρός αντιλαμβάνεται τα όριά του. Είναι άτοπο να περιορίζεις το ηθικό κόστος σε λογιστικό. Πάντως, είναι μια συζήτηση που πρέπει κάποτε να ανοίξει.