Δεν είχαμε ποτέ Θάτσερ. Δεν είχαμε ποτέ Κολ ή Μέρκελ των τεσσάρων τετραετιών. Κάθε πρωθυπουργός στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία –αλλά και παλαιότερα στην Ελληνική Δημοκρατία– θεωρούνταν ότι τον έχει φιλήσει η Ιστορία τη στιγμή που εξασφάλιζε μια δεύτερη τετραετία. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο τέταρτος που ετοιμάζεται να το πετύχει από το 1974. Αλλά κανείς πριν από αυτόν δεν το πέτυχε με τους ίδιους όρους. Κανείς δεν είχε καταφέρει ταυτόχρονα να αυξήσει τα ποσοστά του από την πρώτη του νίκη· και να αφήσει τον αντίπαλο είκοσι μονάδες πίσω.
Η σημασία –και η πρωτοτυπία– αυτού του αποτελέσματος δεν έχει ακόμη μετρηθεί. Δεν την έχουν ζυγίσει οι αντίπαλοι του Μητσοτάκη, που πάντα τον υποτιμούσαν, κατατάσσοντάς τον στους μη χαρισματικούς και άνιωθους πολιτικούς, που δεν μπορούσαν να αναπληρώσουν με τη μεθοδικότητα ό,τι τους έλειπε σε θέρμη και τάλαντο. Δεν είχε καταλάβει όμως σωστά την υπεροχή του ούτε ο ίδιος. Αντιθέτως. Παρότι αντλούσε επιπλέον νομιμοποίηση από τους χειρισμούς του στις κρίσεις που του έτυχαν· παρότι δεν έχασε ποτέ το καθαρό προβάδισμά του στις δημοσκοπήσεις· παρότι οι συνθήκες της κυριαρχίας του ήταν ορατές, ορισμένοι κλάδοι της διακυβέρνησής του έμοιαζαν να καθοδηγούνται από φαντάσματα και παλιά οικογενειακά τραύματα. Από κληρονομημένες ανασφάλειες, που κρέμασαν στους εσωτερικούς τοίχους αυτιά.
Το αποτέλεσμα έδειξε ότι η διακυβέρνηση 2019-2023 δεν είχε ανάγκη από εξουσιαστικές πατέντες για να σταθεροποιηθεί και να δικαιωθεί εκλογικά. Δεν είχε ανάγκη ούτε από τους δισταγμούς για την αυτοσυντήρησή της που κατέληξαν να την καθυστερήσουν σε ορισμένα κρίσιμα πεδία.
Ενα πρωτοφανές αποτέλεσμα και η στάθμισή του.
Ακόμη κι αν κάποιες από αυτές τις πρώιμες αναστολές ήταν δικαιολογημένες, τι νόημα έχουν μετά την 21η Μαΐου; Δεν αιφνιδίασε μέχρι και τον ίδιο τον νικητή το πολιτικό κεφάλαιο που συγκέντρωσε; Και πώς πρέπει τώρα να το οικονομήσει;
Αδύναμο να ανανεωθεί –και παρερμηνεύοντας ως δήθεν ανανέωση την κληρονομική αναπαραγωγή διά των κλώνων του–, το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να μετράει τον εαυτό του και τον Μητσοτάκη με όρους 20ού αιώνα. Ποιους «πρέπει» να κάνει υπουργούς για να μη χαλάσει το φενγκ σούι του κόμματος; Πόσους σταυρούς έχει ο ένας ή ο άλλος; Πόσοι είναι οι ακόλουθοι του πρώην που αποσύρθηκε και πόσοι οι κληρωτοί τού πρώην που αδυνατεί ακόμη να αποσυρθεί;
Αν η επόμενη κυβέρνηση καταρτιστεί με το βλέμμα στο κομματικό ωροσκόπιο, θα έχει αποτύχει προτού ορκιστεί. Αν είναι προϊόν ενός παλαιού υπολογισμού –εξισορρόπησης παραγοντισμών και εξασφάλισης αντιστηριγμάτων–, τότε την ανατροπή του σκηνικού δεν θα την έχουν ενστερνιστεί ούτε εκείνοι που την εκμαίευσαν από την κάλπη.
Θα φανεί σε τρία ονόματα: Υπουργός Δικαιοσύνης. Υπουργός Υγείας. Υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
