Αύριο τελειώνει η πιο ανιαρή και ανούσια προεκλογική περίοδος μετά το 1974, αποτέλεσμα της πονηρίας και των ιδεοληψιών της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα είχαμε κυβέρνηση στις 22 Μαΐου και ο κρατικός κορβανάς θα ήταν πλουσιότερος κατά 100 εκατομμύρια ευρώ, το ελάχιστο. Το βασικό ερώτημα πλέον είναι αν τελειώνει οριστικά και μια περίοδος που ξεκίνησε το 2011, μια περίοδος θυμού και αγανάκτησης. Αν κρίνω από τη συρρικνωμένη δύναμη του βασικού πολιτικού φορέα αυτού του θυμού και της αγανάκτησης, όντως κλείνει αυτή η παρένθεση.
Ετσι, εισερχόμαστε σε μια νέα πολιτική εποχή, μια εποχή των μεγάλων μεταρρυθμίσεων και των μεγάλων προσδοκιών συγχρόνως. Η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κυβερνών κόμμα είναι πρωτοφανής για την πολιτική μας ζωή και αυτό δεν γεννά μόνον ελπίδες, γεννά και ευθύνες.
Πάντα ο νικητής, πάντα ο πιο ισχυρός, διαμορφώνει και το κλίμα. Αυτός έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, αυτός κάνει προτάσεις, αυτός κτίζει συμμαχίες και επιζητεί συναινέσεις ή επιδιώκει ρήξεις. Αν ο νέος πρωθυπουργός –που δεν είναι νέος, καθώς κουβαλά μια πλήρη τετραετία– όντως κινηθεί με ταχείς ρυθμούς στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, θα χρειαστεί συγκλίσεις αλλά και ρήξεις. Θα πρέπει να αποφασίσει σε ποιους θα τείνει το χέρι του και σε ποιους θα γυρίσει την πλάτη του, με ποιους θα συμπορευθεί, με ποιους θα συγκρουστεί. Στρατηγική συμμαχιών αυτό σημαίνει. Με ποιους πηγαίνεις μπροστά και ποιους αφήνεις πίσω ή βάζεις απέναντί σου.
Ενας τομέας ευρύτερων συναινέσεων είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος στην οποία στοχεύει η νέα κυβέρνηση. Το ερώτημα δεν είναι αν θα επιζητήσει τη συναίνεση ο πρωθυπουργός, αυτό είναι δεδομένο, αλλά αν θα την προσφέρει η αντιπολίτευση. Γιατί συναίνεση σημαίνει σύγκλιση απόψεων ύστερα από αμοιβαίες υποχωρήσεις. Πάντα όμως το μείζον θέμα είναι να μην αλλοιωθεί ο στρατηγικός προσανατολισμός των μεταρρυθμίσεων που έχει κατά νου η κυβέρνηση, λόγω των υποχωρήσεων στην αναζήτηση ευρύτερων συμφωνιών. Είναι ένα κρίσιμο ζήτημα που μπορεί να υπερκεραστεί, εν μέρει, με τη διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος. Στην πολυχρωμία του θα επικυρωθούν και θα αποκρυσταλλωθούν, στην κορυφή, οι πολιτικές συμμαχίες που επιτεύχθηκαν στη βάση της κοινωνίας.
