Πολύς θόρυβος γίνεται για το 12,77% που συγκέντρωσαν τα τρία κόμματα της άκρας Δεξιάς. Οι θορυβοποιοί αγνοούν ή κάνουν πως αγνοούν τα θηριώδη ποσοστά της Ακροδεξιάς στις εκλογές του 2012 ή το 11% που συγκέντρωσαν στις πρώτες εκλογές του 2015. Επίσης κάνουν πως αγνοούν ότι σε όλη την Ευρώπη είναι καταγεγραμμένη η ενίσχυση της άκρας Δεξιάς, η οποία συμμετέχει σε κυβερνητικούς συνασπισμούς σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ενώ εκτός απροόπτου αναμένεται να συγκυβερνήσει και στην Ισπανία.
Προς τι λοιπόν αυτός ο θόρυβος τη στιγμή που στην πατρίδα μας αυτό το 12,77% το έχουν συγκεντρώσει τρία κόμματα, με διαφορετικά χαρακτηριστικά το καθένα, ώστε το τσουβάλιασμά τους να αποτελεί σοβαρό πολιτικό λάθος; Μήπως απειλούν το δημοκρατικό μας πολίτευμα; Ουδείς σοβαρός άνθρωπος το υποστηρίζει. Αλλωστε η δημοκρατία μας, όταν χρειάστηκε το 2013, απέδειξε πως γνωρίζει να αμύνεται σε δολοφονικές και έκνομες συμπεριφορές. Από την άλλη μεριά, ο υπερσυντηρητικός λόγος δεν αντιμετωπίζεται ούτε με κραυγές ούτε, πολύ περισσότερο, με διοικητικά μέτρα. Αντιμετωπίζεται στο ιδεολογικό επίπεδο στο πλαίσιο της διαπάλης των ιδεών, με διάλογο και με επιχειρήματα, ώστε να πείσουμε για την ορθότητα των απόψεών μας, αποδομώντας τις θέσεις των αντιπάλων μας. Τόσο δυσνόητα είναι αυτά;
Τούτων δοθέντων, μήπως κάποιοι, προβάλλοντας τον ανύπαρκτο κίνδυνο από την Ακροδεξιά, θέλουν να προκαλέσουν αντιπερισπασμό στη μεγάλη εκλογική επιτυχία της Νέας Δημοκρατίας; Μήπως με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να «κοντύνουν» τη νίκη της; Πιθανόν. Ας το δούμε και αλλιώς. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο νικητής των εκλογών, όλοι αυτοί οι ανησυχούντες θα ασχολούνταν με τις εκλογικές επιδόσεις της Ακροδεξιάς ή με τη μεγάλη νίκη της ριζοσπαστικής Αριστεράς; Είθισται πάντα να ασχολούμαστε με τον νικητή και να αναλύουμε πώς κέρδισε και όχι με περιθωριακά κόμματα του 4%. Ομως όποια και αν είναι τα κίνητρα όλων αυτών, κονιορτοποιούν, προφανώς ακούσια, το κεντρικό αφήγημα των κομμάτων της «προοδευτικής» αντιπολίτευσης για «ακροδεξιά» Νέα Δημοκρατία. Διότι απλούστατα, η Ακροδεξιά βρίσκεται εκτός Νέας Δημοκρατίας, σε αυτό το ευδιάκριτο, τρικομματικό 12,77%. Τι μένει λοιπόν από όλη αυτή τη φασαρία; Απολύτως τίποτα. Τα υπόλοι-πα θα τα δούμε μέσα στο Κοινοβούλιο.