Το όνομα είναι σαν το κεφάλαιο. Χτίζεται δύσκολα αλλά σκορπίζεται εύκολα. Το κεφάλαιο του ονόματος Τσίπρας δαπανήθηκε ασυστόλως. Ο Γιώργος –εξάδελφος Αλέξη– Τσίπρας το είχε καρπωθεί στην ακμή του. Το πλήρωσε όμως στην εκλογική του χρεοκοπία. Ο νεποτισμός του επωνύμου σε ένα αρχηγικό κόμμα δεν του ήταν αρκετός για να εκλεγεί βουλευτής. Δεν έχασε όμως το αυτόφωτο χάρισμά του να πρωταγωνιστεί πλέον ως εξωκοινοβουλευτική persona. Οπως τότε που είχε μείνει αλησμόνητος για τη φράση ότι «η άμυνα δεν είναι αυτοσκοπός», έτσι και τώρα ανταγωνίστηκε τον εαυτό του με τη διαπίστωση ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διασπαστεί, αλλά αυτό «είναι δευτερεύον». Μπορεί και να έχει δίκιο. Η σταδιοδρομία του έχει αποδείξει τη βιωματική σχέση που τον συνδέει με τα δευτερεύοντα, γενικώς.
Στέντωρ
