Aν περάσει κανείς από την Ερμού τις τελευταίες μέρες, βλέπει ανθρώπους να κάθονται στα σκαλιά μεγάλων καταστημάτων. Πίνουν καφέ, καπνίζουν, συζητούν. Μισοί μέσα, μισοί έξω. Οι φύλακες δεν αντιδρούν, δεν τους διώχνουν. Εχουν καταλάβει ότι κάθονται εκεί για να απολαύσουν τη δροσιά που βγαίνει από τον δυνατό κλιματισμό. Στην πλατεία Συντάγματος δεν υπάρχει άλλωστε σκιά πουθενά, φρόντισε γι’ αυτό ο «Μεγάλος Περίπατος» που ξεκίνησε με φοίνικες, συνέχισε με πλατάνια και κατέληξε σε αέναα έργα με στόχο την ελαχιστοποίηση του δημόσιου χώρου.
Παρόλο που η κλιματική αλλαγή σαρώνει το βόρειο ημισφαίριο με καθολικό τρόπο, αδιαφορώντας για πλούσιες ή φτωχές χώρες, η αντιμετώπιση του καύσωνα έχει σαφώς ταξικό χαρακτήρα. Το βλέπουμε σε μικρή κλίμακα και στη χώρα μας. Οι ασθενέστεροι οικονομικά είτε δεν διαθέτουν κλιματιστικά είτε δεν μπορούν να πληρώσουν τους υπέρογκους λογαριασμούς ρεύματος. Μετακινούνται με αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν διαθέτουν air condition, με εξαίρεση το μετρό και το τραμ. Περιμένουν στη στάση, που έχει λιγοστή σκιά, τα οχήματα τα οποία περνούν όλο και πιο αραιά λόγω καλοκαιρινών δρομολογίων.
Λεωφορεία, ηλεκτρικός σιδηρόδρομος και τρόλεϊ βράζουν αυτές τις μέρες, τα ανοιχτά παράθυρα απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση κι η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική. Οι παραλίες είναι ούτως ή άλλως de facto ιδιωτικοποιημένες κι ας επιμένει ο Αρειος Πάγος ότι πρέπει να διαφυλαχθεί ο δημόσιος χαρακτήρας τους.
Μέσα σ’ αυτή τη θερινή δυστοπία, οι Αρχές προχωρούν σε μια πρόσθετη τιμωρητική ενέργεια για τους πιο αδύναμους: κλείνουν όλα τα πάρκα από τον φόβο, λέει, πυρκαγιάς. Το Πεδίον του Αρεως, το Αττικό Αλσος, ο Λόφος Φινοπούλου, το Πάρκο Τρίτση σφραγίζονται επ’ αόριστον, όσο διαρκεί η ζέστη. Στόχος να αποφευχθούν οι «ανθρώπινες απώλειες και οι κακόβουλες ενέργειες». Δεν είναι παράλογο; Αντί να επιστρατεύσει κάποιους υπαλλήλους να περιπολούν για να αποτρέψουν ενδεχόμενη πυρκαγιά, προτιμά να στερήσει στους ανθρώπους που χρειάζονται περισσότερο τη δροσιά του πάρκου. Είναι σαν να τους λέει «πηγαίνετε στα mall, στα εκπτωτικά χωριά και τα σκανδιναβικά πολυκαταστήματα». Μόνο εκεί μπορούν πλέον να αναπληρώσουν τον δημόσιο χώρο, που τόσο λείπει από την αφόρητη, πανάκριβη mega-city, στην οποία τείνει να εξελιχθεί η Αθήνα.