Η λέξη «υποχωρώ» είναι στην Ελλάδα αρνητικώς φορτισμένη. Λογικό. Η Ιστορία μας έχει μελανές σελίδες υποχώρησης, όπως στον «ατυχή πόλεμο του 1897», όταν η χώρα δεν κόντεψε μόνο να χάσει τη νεοαποκτηθείσα Θεσσαλία, αλλά οι Τούρκοι είχαν φτάσει στη Λαμία. Παρενέβησαν οι τότε μεγάλες δυνάμεις και τη γλιτώσαμε «φθηνά», δηλαδή με ακριβές πολεμικές αποζημιώσεις.
Βεβαίως, ο πόλεμος αυτός δεν ήταν μια στραβοτιμονιά που έβγαλε τη χώρα από τον δρόμο της, με αποτέλεσμα να ντεραπάρουμε· ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές. Η λέξη «ατυχής» είναι μια καλή αποποίηση ευθυνών για όσους καλλιέργησαν την εθνική φρενίτιδα και μια καλή δικαιολογία για όλους εκείνους τους «γελαστούς και γελασμένους», που τους πίστεψαν. «Οφείλομεν να κηρύξωμεν εντεύθεν ότι ευλογημένη η ώρα κατά την οποίαν οι Τούρκοι προεκάλεσαν ημάς […] Ο ελληνισμός έχει να εκδικήση την ύβριν τεσσάρων και πλέον αιώνων, και αποδυόμενος εις τον υπέρ των όλων αγώνα, εννοεί την ύβριν ταύτην να εκδικήση και θα νικήση ή δ’ άλλως ας εξοντωθή», έλεγε τότε ο Δημήτριος Ράλλης στη Βουλή.
Ο πόλεμος του 1897 δεν ήταν ατύχημα. Οφειλόταν στην τύφλα μας, όπως έγραψε αργότερα μια εφημερίδα της εποχής, στηλιτεύοντας την «εκπορνευθείσα υπό του συμφέροντος Ευρώπην» επειδή δεν επενέβη για να σταματήσει την Ελλάδα να κάνει τον τραγικό πόλεμο, παρόλο που έβλεπε «πού θα έφερεν το Ελληνικόν Εθνος η ευγενής του τύφλωσις». Ατυχήματα επίσης δεν ήταν ούτε η διεύρυνση του μετώπου την περίοδο 1921-1922, που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή, ούτε φυσικά η τραγωδία της Κύπρου το 1974. Αυτά ήταν επίσης αποτελέσματα της «ευγενούς μας τυφλώσεως», αυτής που παράγουν με τα καντάρια οι «ντεμέκ πιστοί και οι ντεμέκ πατριώτες», όπως είπε ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη.
Τώρα οι «πατριώτες των λόγων» ή οι «πατριώτες στα λόγια» άρχισαν το παραμύθι των «υποχωρήσεων», που υποτίθεται θα κάνει η κυβέρνηση. Εις εκ των Σπαρτιατών, δε, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή με τίτλο «Ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις προς την Τουρκία»! «Υποχωρήσεις» και δη «ανεπίτρεπτες», ως προς τι; Θα πάμε τα χωρικά μας ύδατα στα τρία μίλια; Ορθώς ο κ. Γιώργος Γεραπετρίτης απάντησε πως «η κυριαρχία είναι απόλυτη, ενιαία και αναφαίρετη και ως εκ τούτου, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, δεν επιδέχεται οποιασδήποτε παραχώρησης – συρρίκνωσης» (21.7.2023). Εκτός αν με τη λέξη «υποχωρήσεις» εννοούν όσα φαντάζονται ως «κυριαρχία». Αυτό σημαίνει ότι και ο θάνατος της Μεγάλης Ιδέας πριν από εκατό χρόνια ήταν υποχώρηση, διότι όπως έλεγε και το δημοτικό άσμα, «σώπασε κυρά Δέσποινα και μη πολυδακρύζης, πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θά ‘ναι…».
