Αναρωτιέμαι αν θα χαθεί για πάντα κάτω από το νερό η Αθηναϊκή Ριβιέρα, ενδεχομένως προτού προλάβει ακόμη να τελειοποιηθεί. Αν θα γίνει μια σύγχρονη Ατλαντίδα που οι τουρίστες θα επισκέπτονται με στολές δύτη. Θυμάμαι παράλληλα ότι επιστήμονες της Ακαδημίας Αθηνών προειδοποιούν για το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και προτείνουν επιλογές που πρέπει να γίνουν. Ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών Χρήστος Ζερεφός μιλάει εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια για τον κίνδυνο ερημοποίησης εκτεταμένων περιοχών σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα (πλην Δυτικής και Βόρειας Ελλάδας). Ο ακαδημαϊκός και πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής για την κλιματική αλλαγή Κώστας Συνολάκης προειδοποιεί ότι το 2024 θα περιλαμβάνει ακόμη περισσότερα ακραία κλιματικά γεγονότα. Σε διεθνές επίπεδο, οι προειδοποιήσεις έχουν λάβει δραματικές διαστάσεις. «Διολισθαίνει ο κόσμος σε μια εποχή υπερθέρμανσης που δεν έχει υπάρξει όμοιά της εδώ και ένα εκατομμύριο χρόνια», είπε προ ημερών ο Τζέιμς Χάνσεν, ο επιστήμονας που πρώτος ενημέρωσε την αμερικανική Γερουσία το 1988 για την επερχόμενη κλιματική κρίση. Αναφέρεται στο 2100. Το οποίο όμως απέχει μόλις 76 χρόνια και 4 μήνες από σήμερα. Και έως τότε; Εως τότε προχωράμε με αμεριμνησία, αδιαφορία και υπεροψία. Ηδη ζούμε σε ένα κλίμα στο οποίο κανένας άνθρωπος δεν έχει ζήσει τα τελευταία 12.000 χρόνια, από την ανακάλυψη της γεωργίας και μετά. Προηγούμενες μεταβολές της θερμοκρασίας εξελίσσονταν μέσα στη διάρκεια χιλιάδων ετών. Τώρα κάποιοι επιστήμονες λένε πως ο ρυθμός μεταβολής είναι τόσο απότομος όσο ήταν κατά την εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Είμαστε οι νέοι δεινόσαυροι που συνεχίζουν τις δολοπλοκίες και τις αψιμαχίες αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα έχει στη ζωή τους η πτώση του αστεροειδούς; Αν συνεχίσουμε έτσι –αν δηλαδή δεν απορροφηθεί το υπερβάλλον διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και αν δεν σταματήσει η συσσώρευση νέων ποσοτήτων του–, τότε οξιές θα φυτρώνουν στον Νότιο Πόλο και τα θαλάσσια ύδατα θα ανέβουν τουλάχιστον κατά 20 μέτρα, καταπίνοντας παράκτιες περιοχές και αλλάζοντας τον παγκόσμιο χάρτη των ακτογραμμών. Κάπως έτσι μπορεί να έχει άδοξο τέλος ακόμη και η Αθηναϊκή Ριβιέρα, που θα εξελιχθεί σε μια μίνι χαμένη Ατλαντίδα γεμάτη βυθισμένες ψαροταβέρνες. Ισως η νέα Αθηναϊκή Ριβιέρα να διαγράφεται στο ύψος της πλατείας της Νέας Σμύρνης.
Θα μετατραπεί η Αθηναϊκή Ριβιέρα σε μια μίνι χαμένη Ατλαντίδα γεμάτη βυθισμένες ψαροταβέρνες;
Ας ελπίσουμε πως όλα αυτά θα αποδειχθούν κινδυνολογία, αλλά πάντως η ζωή δεν μπορεί να συνεχιστεί χωρίς αποφάσεις για την προσαρμογή σε μια νέα, αντίξοη, κανονικότητα. Πρέπει χωρίς καθυστέρηση η οικονομική δραστηριότητα να στραφεί στην προετοιμασία για την επιβίωση σε μια εντελώς διαφορετική εποχή. «Η Ελλάδα έχει δύο ήλιους», είπε το 2021 στην «Κ» ο Χρήστος Ζερεφός, εννοώντας ότι η χώρα μπορεί να παράγει τόση ενέργεια από τον αέρα όση και από τον ήλιο. Οι δυνατότητες αυτές, αν αξιοποιηθούν (και ήδη επιταχύνουμε προς αυτή την κατεύθυνση), δείχνουν ότι η χώρα μπορεί να γίνει μια χώρα «παντός καιρού» και να επιβιώσει ακόμη και αν η Αθηναϊκή Ριβιέρα φθάσει στη Νέα Σμύρνη.
