Η πιο αδιάφορη εσωκομματική αναμέτρηση, και μάλιστα για εκλογή αρχηγού στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης μόλις δύο εβδομάδες πριν από το νήμα, μας επιφύλασσε εκπλήξεις. Η υποψηφιότητα του Στέφανου Κασσελάκη δεν τάραξε απλώς τα λιμνάζοντα ύδατα μόνο στον βιότοπο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η εμπλοκή του στην πολιτική προκάλεσε το ενδιαφέρον ή, έστω, την περιέργεια για το σύνολο της κοινωνίας. Εκεί που ουδείς ασχολείτο με το τι συμβαίνει στο ηττημένο κόμμα με τους εξαφανισμένους υποψηφίους αρχηγούς, οι οποίοι αναζητούσαν στο διαλυμένο κομματικό τους σύστημα συμμαχίες, ήρθε ένας ουρανοκατέβατος φέρελπις να τους αναστατώσει. Ανεξαρτήτως του τι είναι και πώς θα εξελιχθεί ως υποψήφιος, ο κ. Κασσελάκης έχει ήδη προσφέρει πολλά στο χάος του ΣΥΡΙΖΑ. Τους έβαλε στην ημερήσια διάταξη της επικαιρότητας και αυτό από μόνο του δεν είναι διόλου ασήμαντο. Αντιθέτως, είναι θετική και χρήσιμη η συμβολή του έστω και διά της αναταραχής. Και μόνο το γεγονός ότι σε κάθε παρέα σε κάθε γωνιά της χώρας συζητούν για τον περίπτωση του νεοφερμένου, που έχει μια κάποια λάμψη ασχέτως αν στην πορεία αποδειχθεί χρυσός ή λαμαρίνα, πρέπει να τον ευγνωμονούν. Στην κομματική νομενκλατούρα, όμως, αυτά τα νεωτερικά που δεν μοιάζουν σε τίποτε με ό,τι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ, προκαλούν αλλεργία, και γι’ αυτό οι αφορισμοί. Ο κ. Κασσελάκης φαίνεται να είναι απροετοίμαστος τόσο για την ουσία της πολιτικής θέσης που διεκδικεί όσο, κυρίως, για το τι έχει να αντιμετωπίσει στον δρόμο προς τις εσωκομματικές κάλπες. Παρουσιάζει ο ίδιος εξωραϊσμένο το προφίλ του και αποσιωπά, σκοπίμως προφανώς, τμήματα της διαδρομής του και της οικογενείας του. Αναφέρει διάφορα περίτεχνα περί παραδικαστικού, που όμως δεν μπορούν να μείνουν κρυφά όταν υπάρχει καταγεγραμμένη η ιστορία σε δικαστικές αίθουσες. Οι ανταγωνιστές του ήδη έχουν επιδοθεί σε αναζήτηση, και συνήθως όποιος ψάχνει βρίσκει. Οι πιο σκληρές διαμάχες, ως γνωστόν, είναι οι εμφύλιες.
Στην κομματική νομενκλατούρα, αυτά τα νεωτερικά που δεν μοιάζουν σε τίποτε με ό,τι ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν αλλεργία, και γι’ αυτό οι αφορισμοί.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα, ο μόνος που όπως λένε οι γνωρίζοντες το απολαμβάνει είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος απέχει σκοπίμως από την εν λόγω περιπέτεια ανάδειξης νέου αρχηγού. Οι κακεντρεχείς φίλοι του, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι ο τέως πρόεδρος του κόμματος διασκεδάζει με όσα συμβαίνουν και θα περιμένει υπομονετικά την καταστροφή τους έως τη στιγμή που θα τον παρακαλέσουν να επιστρέψει. Αλλωστε, το γεγονός ότι ουδείς εκ των υποψηφίων υμνεί τον τέως αρχηγό –πλην ίσως του κ. Κασσελάκη, ο οποίος μάλλον τον εξέθεσε με τα λεγόμενά του– δεν προκαλεί και τα καλύτερα των συναισθημάτων στον άνθρωπο που τους έβγαλε από την αφάνεια και τους έφερε στην εξουσία. Ο κ. Τσίπρας έχει τον χρόνο να σκεφτεί πολλές φορές αν θα κάνει κίνηση τους επόμενους μήνες και, πάντως, όχι πριν από τις ευρωεκλογές, που θα αποτελέσουν το πρώτο κρίσιμο τεστ για τη νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
