Εχει δίκιο η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία να λέει ότι «το αποτρόπαιο οπτικοακουστικό υλικό που είδε το φως της δημοσιότητας σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ναυτικών». Μετά αρχίζουν τα περίεργα. Συμφώνως με την ΠΝΟ, «οι Ελληνες ναυτικοί διαθέτουν υψηλό επίπεδο ναυτοσύνης και εκπαίδευσης, πράγμα που το αποδεικνύουν καθημερινά».
Αλλά πάλι, ποια ναυτοσύνη και εκπαίδευση επιτρέπει εκατοντάδες πλοία (φανταζόμαστε όλα) να αποπλέουν με χαμηλωμένο τον καταπέλτη; Είναι σαν να ξεκινάει ένα λεωφορείο ή τρένο με ανοιχτές τις πόρτες. Αν γινόταν το τελευταίο, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων τίποτε δεν θα συνέβαινε. Αλλά το κακό δεν αργεί να γίνει. Οι κανόνες ασφαλείας για τα μέσα μεταφοράς πρέπει να τηρούνται πάντα, ασχέτως αν είναι ελάχιστες οι «στραβές» που μπορεί να υπάρξουν.
Δεν επιχειρούμε να αποσείσουμε τις ευθύνες του πληρώματος και της πλοιοκτήτριας εταιρείας για το φονικό. Η απανθρωπιά όλων των εμπλεκομένων άφησε άφωνη την Ελλάδα και ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης πρέπει να είναι βαρύς. Ομως, για μία ακόμη φορά, πρέπει να δούμε πόσα από τα πρωτόκολλα ασφαλείας τηρήθηκαν κατά τον απόπλου του «Blue Horizon».
Ο ανοιχτός καταπέλτης είναι το προφανές. Οι πληροφορίες για την παρουσία Λιμενικού είναι συγκεχυμένες. Σύμφωνα με όσα μαθαίνουμε, το όργανο της τάξης ήταν κάτι σαν τη γάτα Σρέντινγκερ: και υπήρχε και δεν υπήρχε. Ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης είπε ότι «υπάρχει παρουσία του Λιμενικού σε κάθε άφιξη και αναχώρηση πλοίου. Ομως το Λιμενικό δεν είναι υπεύθυνο για την ασφαλή επιβίβαση και αποβίβαση…» (ΑΝΤ1, 6.9.2023). Το ερώτημα είναι απλό: αν το Λιμενικό είναι εκεί και δεν είναι υπεύθυνο για την ασφαλή επιβίβαση, τότε τι ακριβώς κάνει; Παρευρίσκεται και χαιρετάει τον απόπλου; Κουνάει μαντίλι στον καπετάνιο; Υπάρχει τόσο μεγάλο περίσσευμα προσωπικού ώστε το στέλνουν και σε εθιμοτυπικές τελετές;
Αλλά ακόμη κι αν ο αποχαιρετισμός στα πλοία είναι η μοναδική αρμοδιότητα του λιμενικού, στο βίντεο βλέπουμε δύο ναυτικούς να απωθούν βιαίως έναν άνθρωπο στον καταπέλτη του πλοίου. Αν ένας αστυνομικός ή οποιοδήποτε άλλο όργανο της τάξης έβλεπε κάτι αντίστοιχο σε ένα πάρκο, δεν θα παρενέβαινε; Πολλά ζητάω, το ξέρω…
Το «πάμε κι όπου ή ό,τι βγει» είναι κανόνας στις μεταφορές επιβατών. Κανόνες, πρωτόκολλα ασφαλείας κι άλλα που μας έμαθαν οι κουτόφραγκοι είναι σαν τον ζυγό, που του Ελληνος ο τράχηλος δεν υπομένει. Ετσι, σαν έρθει το θανατικό όλοι αναφωνούμε σαν τον υπουργό: «Τι να πούμε τώρα; Ηταν η κακιά στιγμή, η κακιά ψυχολογία…».
