Δεν χωράει αμφιβολία ότι η χώρα δοκιμάζεται από πρωτοφανή φυσικά φαινόμενα που δεν είναι εύκολο να αντιμετωπιστούν. Από τη μια οι φωτιές και αμέσως μετά οι ακραίες βροχοπτώσεις που προκάλεσαν βιβλική καταστροφή στην καρδιά της χώρας, τη Θεσσαλία. Το κράτος δεν θα μπορούσε να αποτρέψει τις βροχές ασφαλώς αλλά θα έπρεπε να δώσει τη μάχη της διάσωσης και του περιορισμού των συνεπειών από την καταστροφή σε πραγματικό χρόνο. Η ολιγωρία που περιγράφουν όσοι έχουν εικόνα από τις περιοχές που δοκιμάζονται είναι ασυγχώρητη. Δεν ζήτησε κανείς από τους υπευθύνους της Πολιτικής Προστασίας να μην καταρρεύσουν οι γέφυρες, αλλά θα περίμενε να βρίσκονται συνεργεία διάσωσης στην Καρδίτσα πριν καν ξεσπάσει το κακό αφού το περίμεναν. Τα ίδια ισχύουν και για τον Βόλο που θάφτηκε στα λασπόνερα και ακόμη μοιάζει με λίμνη παρά με πόλη.
Μέσα σε αυτή την ανείπωτη καταστροφή έγινε φανερό ένα τεράστιο έλλειμμα του κράτους σε όλες του τις εκδοχές. Από την κεντρική διοίκηση και τις περιφέρειες έως τους δήμους. Μόνον ο γνωστός Αχιλλέας Μπέος έκοβε βόλτες στους δρόμους της πόλης του παριστάνοντας τον τροχονόμο ή μοιράζοντας νερό στους πληγέντες. Κατά τα λοιπά κηρύχθηκαν άφαντοι οι αρμόδιοι υπουργοί και οι περιφερειακές και τοπικές αρχές. Επρεπε να φτάσει η κατάσταση στα μη περαιτέρω για να επέμβει ο στρατός με δικά του μέσα για να κάνει διασώσεις.
Πρέπει να ξαναχτιστεί από την αρχή όλος ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας, διότι τα ακραία φαινόμενα ήρθαν για να μείνουν…
Με όλα αυτά δικαίως γεννάται το ερώτημα μήπως η νέα κυβέρνηση που διαδέχθηκε τον εαυτό της είναι τελικά πλήρως ασύνδετη με το παρελθόν της. Το γεγονός ότι άλλαξαν θέση σχεδόν όλοι οι υπουργοί της προηγούμενης κυβέρνησης ασφαλώς έχει παίξει τον ρόλο του ανεξαρτήτως των ικανοτήτων που διαθέτουν ή δεν διαθέτουν τα συγκεκριμένα πρόσωπα. Εκ του αποτελέσματος, πάντως, είναι φανερό ότι κάτι πήγε πολύ στραβά το τελευταίο δίμηνο και οι αρμόδιοι κρύβονται για να μην τσαλακώσουν το γυαλιστερό τους προφίλ και περιμένουν από τον πρωθυπουργό να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Βεβαίως επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι όλοι αυτοί οι «κλαρινογαμπροί» που κρύβονται στα δύσκολα ή όταν μιλούν καταφεύγουν σε ανοησίες.
Μέρες που είναι, για παράδειγμα, πολλοί νοστάλγησαν τον Νίκο Χαρδαλιά που σου έδινε την εντύπωση ότι πέφτει στη «φωτιά» και ελέγχει την κατάσταση ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές ανεξάρτητα από το αν αυτό ήταν ακριβές. Η απουσία ενός προσώπου που θα δίνει την αίσθηση ότι το κράτος υπάρχει και λειτουργεί είναι μια εμφανής αδυναμία. Πρωτίστως όμως απαιτείται πλήρης ανασυγκρότηση των δομών του κρατικού μηχανισμού σε όλα τα επίπεδα και να μη χρειάζεται ο υπουργός ή ο πρωθυπουργός για να πάνε τα σωστικά μέσα στον Παλαμά Καρδίτσας. Είναι βέβαιο ότι αυτή η μεγάλη δοκιμασία δεν θα περάσει χωρίς συνέπειες και μόλις ξεπεραστεί η έκτακτη κατάσταση θα καταλογισθούν τα δέοντα. Κυρίως όμως πρέπει να ξαναχτιστεί από την αρχή όλος ο μηχανισμός Πολιτικής Προστασίας, διότι τα ακραία φαινόμενα ήρθαν για να μείνουν.
