Ηθεαματική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012 και του 2015 ήταν το αποτέλεσμα της οργής για τη χρεοκοπία της χώρας και τις συνέπειές της, καθώς ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας με τη γνωστή φυγόπονη στάση του γοητεύτηκε από τον χυδαίο λαϊκισμό της εποχής. Χρειάστηκαν τα χρόνια της διακυβέρνησης από το ετερόκλητο δίδυμο για να αποδειχθεί ότι όλο ήταν ένα ψέμα και πως εκείνη η συμμαχία πάσχιζε μόνον για την εξουσία με κάθε μέσο. Για να εδραιώσουν –έτσι πίστεψαν οι αδίστακτοι– την ισχύ τους επιχείρησαν να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας χρησιμοποιώντας κυρίως αθέμιτα μέσα. Το δηλητήριο που πότισαν την κοινωνία και η χυδαιότητα στον δημόσιο βίο έχουν αφήσει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των πολιτών μια θλιβερή εποχή που κανείς δεν θέλει να ξαναζήσει. Τους δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξουν μετά την ήττα του 2019 αλλά δεν το επιχείρησαν διότι ούτε το ήθελαν και προφανώς ούτε το μπορούσαν. Ετσι νομοτελειακά υπέστησαν τον διασυρμό στις διπλές εκλογές πριν από λίγους μήνες που οδήγησαν στην παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ένας τύπος από το πουθενά τους παίρνει, όπως όλα δείχνουν, το κόμμα…
Από αυτή τη διαδρομή τούς έμειναν οι κακές συνήθειες και τώρα χρησιμοποιούν τις μεθόδους που γνώριζαν καλά στον εμφύλιο που έχει ξεσπάσει στις εκλογές για την ανάδειξη νέας ηγεσίας. Πού ήταν άραγε όλοι αυτοί που σήμερα ολοφύρονται για τις φασιστικές μεθόδους στην εσωκομματική σύγκρουση όταν έκαναν ακριβώς τα ίδια και χειρότερα εις βάρος των πολιτικών τους αντιπάλων; Προφανώς απολάμβαναν τη χυδαιότητα και τις απόπειρες εξευτελισμού των απέναντι καλύπτοντας ενίοτε δε και ενισχύοντας τους υπονόμους και τα ερπετά που σήμερα αποκηρύσσουν μετά βδελυγμίας. Τους έφταιγε το κατά την εκδοχή τους «αντισύριζα μέτωπο» που σήμερα ασφαλώς αισθάνεται μια κάποια δικαίωση με όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που σπαράσσεται σε… ζωντανή σύνδεση.
Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι ένας τύπος από το πουθενά τους παίρνει, όπως όλα δείχνουν, το κόμμα και αυτοί αντί για πρόγραμμα και θέσεις του ζητούν αυτόγραφο όπως είπε και εκείνος ο ανεκδιήγητος πολιτευτής τους. Ασφαλώς και ο Στέφανος Κασσελάκης δεν έχει πρόγραμμα ούτε σχέδιο για τη χώρα αλλά αποδείχθηκε ότι και χωρίς αυτά τους έπιασε στον ύπνο. Με ή χωρίς την υποκίνηση, την έγκριση, την υστεροβουλία ή την ανοχή του Αλέξη Τσίπρα η εικόνα που παρουσιάζει το κόμμα είναι θλιβερή. Το πιθανότερο είναι πως όλοι αυτοί μαζί δεν αντέχουν την επομένη της εκλογής νέας ηγεσίας. Τώρα αν θα το διαλύσουν πριν ή μετά τις ευρωεκλογές ουδείς μπορεί να το προεξοφλήσει, αλλά ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν είναι ολοφάνερο. Ισως άλλωστε αυτή να ήταν ούτως ή άλλως η κατάληξη ενός κόμματος που πάτησε πάνω στην οργή, κατέλαβε την εξουσία και τη διαχειρίστηκε με περισσή αλαζονεία, ενίοτε δε και ύβρι.
