Ως ένα βήμα μετά τις εθνικές εκλογές και ένα βήμα πριν από τις ευρωεκλογές φαίνεται να αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα την αυριανή αναμέτρηση για την τοπική αυτοδιοίκηση. Τα τελευταία 24ωρα δείχνουν σαν τα σοβαρά προβλήματα των δήμων, μεγάλων ή μικρών, να μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και να αναδεικνύεται ως πιο σημαντικό το «μήνυμα» πόσο θα κυριαρχήσει στον χάρτη της χώρας το μπλε απέναντι στο κόκκινο ή στο πράσινο χρώμα. Τα κόμματα, εν ολίγοις, για άλλη μια φορά, μετρούν τις δυνάμεις τους.
Τίποτα μη αναμενόμενο σε όλα αυτά. Ετσι λειτουργούσαν ανέκαθεν τα πολιτικά στοιχήματα, θα έμοιαζε τουλάχιστον αφελές να περίμενε κανείς την ανατροπή στις προθέσεις κομμάτων και ψηφοφόρων στις 8 ή στις 15 Οκτωβρίου. Οι φυσικές καταστροφές, τα περιβαλλοντικά ή κλιματικά και κατεπείγοντα, έχουν κι αυτά ιδεολογικό πρόσημο.
Τώρα αν αυτή η συνθήκη εξάρτησης δημάρχων και περιφερειαρχών από τα κόμματα οδηγεί πολλούς στην παραλία ή στην καφετέρια αντί για τα εκλογικά κέντρα, λίγο ενδιαφέρει. Το αίσθημα, δηλαδή, του «τίποτα δεν γίνεται, χαμένος κόπος», που διαπερνά κάθετα και οριζόντια τους δημότες. Η μικρή συμμετοχή είναι ένας κίνδυνος για τις αυριανές εκλογές, που μεγαλώνει όσο διάφοροι «στρατοί», από τις φυλακές, οργανώνονται και απειλούν.
Δεν αποτελεί αντεπιχείρημα για την επιλογή τού Α ή Β συνδυασμού αν θα «κορυφώσει την αλαζονεία», ή όχι, της κυβέρνησης. Αν ο τάδε ή ο δείνα υποψήφιος δήμαρχος θα είναι περισσότερο ή λιγότερο «υπηρέτης του Μεγάρου Μαξίμου» ή της καθημερινότητας του πολίτη.
Το κυτίο παραπόνων, που περιλαμβάνει τη δουλειά «αγγαρείας», δηλαδή υποδομών και συντήρησης, από δρόμους και πεζοδρόμια μέχρι καθαρισμούς φρεατίων και ρεμάτων, όπως του Κηφισού ή του Ποδονίφτη, γεμίζει χρόνια τώρα· και αντί να αδειάζει έστω και λίγο από αυτοδιοικητικές σε αυτοδιοικητικές εκλογές, αγοράζεται απλώς ένα μεγαλύτερου μεγέθους για να αντέχει κι άλλη αναποτελεσματικότητα.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι: Ποιος μηχανισμός του κράτους αξιολογεί και ελέγχει τους τοπικούς και περιφερειακούς άρχοντες, κρίνοντας την ανεπάρκεια και καταδεικνύοντας την αδιαφάνεια; Ποιος επιβλέπει αν τηρούνται τα απαραίτητα χρονοδιαγράμματα; Ο πολίτης θα έπρεπε να ασχολείται με το αν ο δήμαρχος φτιάχνει τα πεζοδρόμια κι όχι αν είναι πράσινος, κόκκινος ή γαλάζιος.
