Το Ισραήλ δεν μπορεί να μην εισβάλει στη Γάζα. Εχει υποστεί μια τυφλή τρομοκρατική επίθεση, η οποία απειλεί την επικράτειά του. Εχει τη δύναμη πυρός και την πολιτική και ηθική νομιμοποίηση για τις χερσαίες επιχειρήσεις που ετοιμάζει. Στόχος, η εξουδετέρωση της τρομοκρατικής Χαμάς και η απελευθέρωση των ομήρων. Χωρίς να έχω σχέση με τα στρατιωτικά, ακούω τους ειδικούς. Ο στρατός του Ισραήλ μπορεί να χτυπήσει τις υπόγειες σήραγγες που χρησιμοποιούν οι τρομοκράτες, όμως δεν μπορεί να χτυπήσει την ηγεσία της, τον εγκέφαλο. Αυτός βρίσκεται στο Κατάρ, στη χώρα όπου διεξήχθη το Μουντιάλ. Μπορεί να απελευθερώσει τους ομήρους; Δύσκολο, αν όχι αδύνατο, από ό,τι λένε οι ειδικοί. Το Ισραήλ δεν δικαιούται να μην αντιδράσει. Απειλείται η κρατική του υπόσταση και είναι υποχρεωμένο να αναδείξει τη δύναμή του και στους πολίτες του, αλλά και στη διεθνή σκηνή. Οπως είπε ο Ελί Μπαρναβί, πρώην πρέσβης του Ισραήλ στη Γαλλία, η εκδίκηση δεν είναι κρατική πολιτική. Είναι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια δημοκρατία, όπως είναι το Ισραήλ, και σε μια τρομοκρατική οργάνωση, όπως είναι η Χαμάς. Η επίθεση του ισραηλινού στρατού στη Γάζα δεν είναι επίθεση κατά των παλαιστινιακών πληθυσμών. Είναι επίθεση εναντίον μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, η οποία κρατάει ομήρους τους πληθυσμούς τους οποίους ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί. Τις επόμενες ημέρες, θα ζήσουμε εικόνες φρίκης. Εχουμε εθισθεί θα μου πείτε. Σίγουρα θα υπάρξουν θύματα ανάμεσα στον άμαχο πληθυσμό. Πόσοι κατάφεραν να διαφύγουν στον Νότο της Γάζας μετά τις προειδοποιήσεις του Ισραήλ; Η επίθεση στη Γάζα είναι αμυντικός πόλεμος. Οχι εναντίον ενός οργανωμένου στρατού αλλά μιας τρομοκρατικής οργάνωσης που ενσαρκώνει μια ιδεολογία. Ακόμη κι αν συντριβεί η Χαμάς στη Γάζα, δεν θα εξουδετερωθεί η ιδεολογία της. Και για να αποκρυσταλλωθεί αυτή η ιδεολογία, υπάρχουν ευθύνες και του Ισραήλ, κυρίως της ακροδεξιάς εθνικιστικής πολιτικής του. Και πάλι ο Ελί Μπαρναβί: Από τη μία πλευρά η απανθρωπιά της Χαμάς και από την άλλη η βλακεία του Ισραήλ.
Οι παλαιστινιακοί πληθυσμοί της Γάζας είναι όμηροι της Χαμάς. Την ψήφισαν, θα μου πείτε, το 2006. Εκτοτε, δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να την κρίνουν. Ομως η βλακεία του Ισραήλ είναι ότι δεν τους πρόσφερε την εναλλακτική. Ποια θα ήταν σήμερα η μοίρα της Χαμάς αν το Ισραήλ είχε αποδεχθεί τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους; Και ποιο είναι το μέλλον αν το Ισραήλ μετά τις επιχειρήσεις εκκαθαρίσεων στη Γάζα ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους; Αυτή είναι κρατική πολιτική που θα έλεγε και ο Ελί Μπαρναβί. Αν δεν υπάρξει παλαιστινιακό κράτος, οι Παλαιστίνιοι θα παραμείνουν αιχμάλωτοι της τρομοκρατίας της Χαμάς.
