Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι έλαβε το μήνυμα των εκλογών. Το θέμα είναι πώς το διάβασε. Γιατί εντελώς άλλο πράγμα είναι η παραλαβή του μηνύματος και εντελώς διαφορετικό η ορθή ανάγνωσή του. Αν ένας ηγέτης δεν μπορέσει να καταλάβει τι ενόχλησε τους πολίτες, είναι βέβαιο πως θα επαναλάβει τα λάθη του. Μετά την πρώτη ψυχρολουσία χρειάζεται καθαρό μυαλό, για να εξαχθούν τα σωστά συμπεράσματα. Η ήττα που υπέστη το κυβερνών κόμμα ήταν πρωτίστως επικοινωνιακή, καθώς έχασε τον Δήμο της Αθήνας, ενώ φαινόταν πως η αναμέτρηση θα ήταν ένας «μεγάλος περίπατος» για τον απερχόμενο δήμαρχο. Αναζητούνται με διάφορες ερμηνείες τα αίτια της ήττας του, ενώ αν καταφύγουμε στους αριθμούς, η εξήγηση κάπως φωτίζεται. Χιλιάδες που τον ψήφισαν στον πρώτο γύρο, στον δεύτερο δεν πήγαν να ψηφίσουν. Γιατί; Δεν μπορούμε να είμαστε στο μυαλό του καθενός που απείχε. Εδώ έφτασαν στο σημείο να αποδώσουν την ήττα του κ. Κώστα Μπακογιάννη στην τηλεμαχία με τον νικητή των εκλογών. Από πού και ώς πού μια στιγμή δημοκρατίας, από πού και ώς πού ο διάλογος προσεγγίζεται με όρους τακτικισμού; Με μια τέτοια προσέγγιση δικαιολογούμε όλους τους πολιτικούς οι οποίοι, οχυρωμένοι πίσω από μια δημοσκοπική υπεροχή, την υπερασπίζονται κρυπτόμενοι. Προφανώς ο κ. Κ. Μπακογιάννης δεν ηττήθηκε γιατί δεν φοβήθηκε την αναμέτρηση με τον αντίπαλό του. Μία ακόμη λογική εξήγηση της ήττας του ήταν ότι δεν μπορούσε να παίξει μόνος εναντίον όλων. Πως στον πρώτο γύρο τα ποσοστά του έπιασαν ταβάνι, κάτι που συνέβη και σε πολλούς άλλους δήμους της χώρας για τους υποστηριζόμενους από τη Νέα Δημοκρατία δημάρχους.
Ζητούμενο είναι η κυβερνητική παράταξη να μην πνιγεί σε μια κουταλιά νερό και να προχωρήσει στην υλοποίηση του έργου της· να μην κάνει το λάθος και λειτουργήσει με την αγχώδη προοπτική των ευρωεκλογών.
Το ζήτημα για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό είναι, μετά τις πρώτες αρνητικές εντυπώσεις, να δουν το εκλογικό αποτέλεσμα με καθαρή ματιά. Τότε θα διαπιστώσουν πως το κόμμα τους βρίσκεται σταθερά πάνω από το 40% και ότι οι αντίπαλοί του για να το κερδίσουν υποχρεώθηκαν να συνασπιστούν σε ένα αντικυβερνητικό μέτωπο. Δηλαδή, το ζητούμενο είναι η κυβερνητική παράταξη να μην πνιγεί σε μια κουταλιά νερό και να προχωρήσει στην υλοποίηση του έργου της. Να μην κάνει το λάθος και λειτουργήσει με την αγχώδη προοπτική των ευρωεκλογών, διότι έτσι με αποκλειστικά δική της ευθύνη η χώρα θα εισέλθει σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το κυβερνητικό έργο.
Από τα προχθεσινά εκλογικά αποτελέσματα μπορεί να εξαχθεί ένα ασφαλές συμπέρασμα. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν τόσο πολλές ιδιαιτερότητες, ώστε τελικά δεν χωράνε σε κομματικά καλούπια. Και γι’ αυτόν τον λόγο οι κομματικές γραμμές λυγίζουν μπροστά σε αυτήν την πραγματικότητα. Συνεπώς, αν όντως τα κόμματα θέλουν να νικήσει η τοπική αυτοδιοίκηση, ας μείνουν έξω από τους τοπικούς ανταγωνισμούς, τουλάχιστον στο επίπεδο των δημοτικών εκλογών. Το χρίσμα ενίοτε γίνεται μπούμερανγκ. Το πάθημα να γίνει μάθημα.
