«Μεγάλη νίκη του Πασόκ», χαρακτηρίζουν την επικράτηση του Χάρη Δούκα κάποιοι σχολιαστές l – το ίδιο δε το άνυδρο Πασόκ πανηγυρίζει, υγρανθέν μια στάλα. l Τον Δούκα βέβαια υπέδειξε και στήριξε το Πασόκ, l γι’ αυτό πήρε 14% στην πρώτη κάλπη. l Τόσο ανήκει στο Πασόκ από το 56% του Δούκα στη δεύτερη κάλπη. l Για το «υπερβάλλον» ζητήσατε την πάνδημη Αριστερο-αναρχο-ακροδεξιά Αμφικτυονία των Αντιμητσοτακικών. l Βρήκε επιτέλους κοινή κάλπη η 3Α. l Ποιος Δούκας και ποιος Μπακογιάννης. l
Ο δε Κασσελάκης, μόλις που πάτησε ΗΠΑ, αναφώνησε: l «Είναι η πρώτη ρωγμή στο καθεστώς Μητσοτάκη». l Καλά, το «καθεστώς» άσ’ το. l Ψυχή Τσίπρα με Φωνή Πολάκη. l Αλλά ενώ διέκρινε τη ρωγμή Μητσοτάκη, φαίνεται πως ο ερειπιώνας της Κουμουνδούρου απέπτη κιόλας από τη μνήμη του. l Κίρκη μάλλον η εξαίσια κατοικία του Τάιλερ στη Νέα Υόρκη. l «Φεύγω κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια, αρρωστημένους και αγρίμια…». l
Οι πασόκοι δεν περίμεναν την άπτερο νίκη για να ξαναπιάσουν στο στόμα τους την καραμέλα l – απολειφάδι κι αυτή πια μετά τόσο πιπίλισμα: l «οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις…». l Μετά δε την ανάρρηση Ανδρουλάκη, σερί το πιπίλισμα l – δώσ’ του και ο Παπανδρέου· l άσ’ τον όμως αυτόν, κρίμα ο άνθρωπος, μετά τόσες κατακεφαλιές δώδεκα χρόνια τώρα. l Αλλά δεν βρίσκεται κανένας Αλεβιζάτος, κανένας άλλος με στοιχειώδη έστω δημοκρατική αντίληψη να τους πει l «Τι λέτε βρε! Ποιες δημοκρατικές δυνάμεις με σταλινικούς και ποια “προοδευτική” παράταξη με αριστερομούχλες μέσα κι έξω;» l Φανερό βέβαια πως τη Ν.Δ. έχει στόχο αυτή η σεσηπυία ανδρεϊκή ρητορεία του ’70, l αλλά δεν ντρέπονται να μιλάνε ακόμα έτσι, εκτός τόπου κι εκτός χρόνου; l
Βρήκε επιτέλους κοινή κάλπη η 3Α. Ποιος Δούκας και ποιος Μπακογιάννης.
Τόσα χρόνια δήμαρχος ο Κώστας Μπακογιάννης, περίμεναν την ήττα του για να απαριθμήσουν κουσούρια του μερικοί σοβαροί κατά τα άλλα σχολιαστές. l Ενας του προσήψε μάλιστα –μετά την ήττα του, ε– ότι στο ντιμπέιτ φερόταν στον Δούκα «πατερναλιστικά», «σχεδόν συγκαταβατικά»! l Διότι, λέει, του είπε ότι το γραφείο του θα είναι πάντα ανοιχτό γι’ αυτόν και οι απόψεις του θα ακούγονται με προσοχή. l Πατερναλισμός, όχι αστεία. l Από έναν άνθρωπο ευγενέστατο, κι έναν πολιτικό δημοκρατικότατων αντιλήψεων και συμπεριφορών, όπως ο Μπακογιάννης. l Δεν αναφέρομαι στις συνήθεις ύαινες που αλύχτησαν μερόνυχτα τη βδομάδα που πέρασε l – ούτε η άμεμπτη επαγγελματίας Σία Κοσιώνη εξαιρέθηκε από τα ανθρωποφαγικά τους ορμέμφυτα. l Εδώ μιλάω για έγκυρους κατά τα άλλα αρθρογράφους· l όπως εκείνος που κατόπιν ήττας θεώρησε πως ήρθε η ώρα να απαριθμήσει τα καζάντια του «κακού δημάρχου», l όπως ο «σνομπισμός έναντι των πολιτών», οι αντιαισθητικοί χριστουγεννιάτικοι στολισμοί, η αδιαφορία για τους βανδαλισμούς «μνημείων», η πεζοδρόμηση της Αμαλίας… l Ο ιός της αριστερίλας όταν εισδύει σε νεαρά άτομα φαίνεται ότι αφήνει κατάλοιπα ακόμα και σε ανανήψαντες με τα χρόνια οργανισμούς. l
Η αυριανή επέτειος, 98η, από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι (23/10/1925) μου θύμισε μια ερώτηση που του είχε κάνει η Μαρία Ρεζάν, για την «Κ», το 1988: l Τι θα είχατε να πείτε για τους αναποφάσιστους στις εκλογές; * «Θα έλεγα», απάντησε εκείνος, «πως το φαινόμενο των αναποφάσιστων παρουσιάζεται σε ανθρώπους που δεν απασχολούνται με τα κοινά στη διάρκεια της τετραετίας. l Δεν τους καταλαβαίνω. l Εγώ από την πρώτη μέρα μιας νέας κυβέρνησης παρακολουθώ. Δεν περιμένω την τελευταία μέρα για να μορφώσω γνώμη για το τι συμβαίνει γύρω μου. l Γι’ αυτό, για μένα, ο αναποφάσιστος είναι ένα είδος ανθρώπου απόντος από τη δημόσια ζωή». l
Δι’ ο και οι αρχαίοι αυτούς τους αποκαλούσαν «ιδιώτες». l Οπως κι αυτούς που, χωρίς να έχουν σοβαρό λόγο, απέχουν από τις κάλπες. l Καληώρα.