Τα όσα θλιβερά και ενίοτε φαιδρά συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά, ίσως καταγράφουν το τέλος που άξιζε τελικά σ’ αυτό το κόμμα. Ενα κόμμα που κτίστηκε με υλικά το μίσος και το ψεύδος, ενώ πολλά στελέχη του έκαναν καριέρα με όπλο τη χυδαιότητα εις βάρος των αντιπάλων τους. Τώρα ζουν το δικό τους δράμα και… ανακαλύπτουν τη βαρβαρότητα. Οι εξελίξεις τρέχουν με τέτοια ταχύτητα που κινδυνεύει κάποιος να πέσει έξω στις εκτιμήσεις του, καθώς τα γεγονότα αλλάζουν διαρκώς και σε καθημερινή βάση. Αυτό το Σαββατοκύριακο είναι προφανές ότι θα ζήσουμε ένα ακόμη κεφάλαιο στον δρόμο προς την καταστροφή, χωρίς κανείς να μπορεί να προεξοφλήσει όσα επακολουθήσουν. Εδώ που έχουν φθάσει οι σχέσεις μεταξύ των διαφόρων φατριών που συγκρότησαν αυτό το ιδιότυπο συνονθύλευμα εθνολαϊκισμού και ψευδών, δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω κοινή πορεία. Από τη στιγμή που χάθηκε η προοπτική εξουσίας ήταν μοιραίο πως κάπως έτσι θα κατέληγαν. Βεβαίως ήλθε και η εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη ως λύση απελπισίας, που επιτάχυνε τα διαλυτικά φαινόμενα. Από την ώρα μάλιστα που κατέστη σαφές ότι η νέα ηγεσία αγγίζει τα όρια της αστειότητας, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Το λογικό πάντως είναι πως στις ευρωεκλογές θα υπάρχουν περισσότερα του ενός κόμματα που θα προέρχονται από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ. Το πόσα κόμματα χωρούν ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ –για να λυθεί η απορία και του Ευκλείδη Τσακαλώτου– βεβαίως θα το μάθουμε στην κάλπη των ευρωεκλογών, που θεωρητικώς όλα είναι λίγο πιο εύκολα και πάντως πιο ανώδυνα.
Το λογικό είναι πως στις ευρωεκλογές θα υπάρχουν περισσότερα του ενός κόμματα που θα προέρχονται από τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ.
Οσοι (μάλλον λίγοι) πίστεψαν ότι υπήρξε ενδεχόμενο μιας κάποιας συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ γρήγορα συνήλθαν από την πλάνη. ∆εν χρειάστηκε να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα για να αποκαλυφθεί ότι τα περί συνεργασίας των «προοδευτικών δυνάμεων» ήταν απλώς ένα ανέκδοτο που διατύπωσαν διάφοροι αλαφροΐσκιωτοι και από τις δύο πλευρές. Η αλαζονική και τελικώς αγενής συμπεριφορά του κ. Κασσελάκη έναντι του Κώστα Σημίτη και του ΠΑΣΟΚ εις την «πολακικήν», απλώς επιβεβαίωσε το προφανές. Στη Χαριλάου Τρικούπη γνωρίζουν ακόμη και οι τοίχοι πως η μόνη επιλογή για το ΠΑΣΟΚ είναι η αυτόνομη πολιτική πορεία, χωρίς περισπασμούς και πειραματισμούς με τους υβριστές του. Για να έχουν καλύτερη προοπτική –και όχι απλώς να ξεπεράσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, μια και αυτό φαίνεται ήδη να συμβαίνει– πρέπει να ξανασχεδιάσουν την πολιτική τους συμπεριφορά και το πολιτικό τους σχέδιο, όπως πολύ σωστά υπενθύμισε την περασμένη ∆ευτέρα ο κ. Σημίτης.
∆εν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να αντιληφθούν ότι δεν μπορεί να πορεύονται με παλιές και ξεπερασμένες αντιδεξιές κορώνες, καθώς οι εποχές έχουν αλλάξει και οι πολίτες το γνωρίζουν καλά. ∆εν κάνουν πολιτική για να είναι μεταξύ τους ευχαριστημένοι, αλλά γιατί θέλουν να αποτελέσουν την εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης του τόπου, με ρεαλιστικές προτάσεις, μακριά από λαϊκισμούς και κούφια συνθηματολογία. Η κοινωνία είναι απαιτητική και δεν εμπιστεύεται τους φωνασκούντες ασκόπως. Είναι προφανές ότι υπάρχει χώρος και πολιτικό κενό, που τώρα προνομιακά απολαμβάνει και εκμεταλλεύεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν το ΠΑΣΟΚ θέλει να τον ανταγωνιστεί πρέπει να το κάνει με σχέδιο και όχι με κροτίδες.
