Μήπως θα έπρεπε να ασχοληθούμε με την κόμμωσή τους περισσότερο απ’ ό,τι με την πολιτική τους; Το επιτηδευμένα κίτρινο, ξέφρενο, του Μπόρις Τζόνσον, το υποβοηθούμενο υπόξανθο του ηλικιωμένου Ντόναλντ Τραμπ, η «περούκα» του, «el Peluca», Χαβιέρ Μιλέι, συμπλήρωσαν την ανορθόδοξη παρέα τους με τα ντεκαπαρισμένα μαλλιά του Γκερτ Βίλντερς. Ενας Βρετανός, ένας Αμερικανός, ένας Αργεντίνος και ένας Ολλανδός, ηγέτες πρώην και νυν του σύγχρονου κόσμου, εκλεγμένοι με δημοκρατικές διαδικασίες. Ο ακροδεξιός Βίλντερς και οι ακραίες θέσεις του, «ο χειρότερος εφιάλτης της Ευρωπαϊκής Ενωσης» όπως έχουν χαρακτηριστεί, πανηγυρίζει με μια ιδιόμορφη μείξη χρωμάτων στα μαλλιά και εκφράσεων στο πρόσωπο. Τι να πει κανείς για τον Χαβιέρ Μιλέι που έκανε προεκλογική εκστρατεία κραδαίνοντας ένα αλυσοπρίονο, υποσχόμενος να ανατρέψει τα πάντα στην πολιτική σκηνή της Αργεντινής; Να βάλει λουκέτο στην κεντρική τράπεζα της χώρας του, να εισαγάγει το αμερικανικό δολάριο ως επίσημο νόμισμα, να νομιμοποιήσει την πώληση ανθρωπίνων οργάνων χωρίς κρατική παρέμβαση, να απελευθερώσει την οπλοκατοχή… Οπότε τι να προσθέσουμε; Οτι εμφανίζεται με στολή σούπερ ήρωα και θρέφει φαβορίτες που παραπέμπουν στη δεκαετία του ’70; «Είμαι πολύ περήφανος για σένα. Θα αλλάξετε τη χώρα σας και θα κάνετε την Αργεντινή πραγματικά μεγάλη ξανά!», έγραψε ο Τραμπ μετά τη νίκη του Χαβιέρ Μιλέι…
Η πραγματικότητα τρολάρει τον εαυτό της. H γραφικότητα υστερεί ως περιγραφή της εικόνας.
Η εμμονή με την κόμη τους δε, για να αποφύγουμε τα ψυχαναλυτικά ολισθήματα, έχει άμεση σχέση με την «περσόνα» που επικοινωνιακά διαμορφώνουν. Η οποία, προφανώς, έχει κοινό. Ο λαϊκισμός δεν είναι επικίνδυνος μόνο γι’ αυτά που πρεσβεύει, αλλά και για το λάιφ στάιλ του. Επιβάλλει μια μορφή και ένα ύφος εξουσίας που, καθώς φαίνεται, είναι ελκυστικά για τους ψηφοφόρους. Είτε για να τιμωρήσουν το «συστημικό» και λογικό, είτε αναζητώντας στηρίγματα, στα «απλά και κατανοητά», σε έναν κόσμο που προχωράει ερήμην τους, χωρίς να τους συμπεριλαμβάνει, πιάνονται από τα μαλλιά. Από αποχαλινωμένα ένστικτα που απενοχοποιούν την τραγική άγνοια και γελοιότητα. Από την προκλητικά αλλοπρόσαλλη κόμη εκείνων που υπόσχονται καταστροφικά και διαλυτικά ανέφικτα. Και μπορεί, στο τέλος, να συμβαίνει ό,τι και με τους διασκεδαστές όταν περνάει η μπογιά τους. Εχει προλάβει, όμως, πρώτα να ξεβάψει, αφήνοντας ανεξίτηλους λεκέδες.
