Ημουν φοιτητής στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 1982 όταν αίφνης η πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ, η οποία αντιμετώπιζε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, αποφάσισε εν μια νυκτί να στείλει τον βρετανικό στόλο και τη RAF 8.000 μίλια μακριά, στα νησιά Φόκλαντ. Στόχος, η εδραίωση της βρετανικής κυριαρχίας, την οποία αμφισβητούσε με εισβολή στα νησιά η χούντα της Αργεντινής. Για 75 ημέρες, όλος ο βρετανικός λαός ασχολούνταν με τις πολεμικές επιχειρήσεις σε κάποια –άγνωστα για το 99,9% της βρετανικής κοινής γνώμης– νησιά στα ανοιχτά της Παταγονίας. Ωσπου να σηκώσει λευκή σημαία ο δικτάτορας Γκαλτιέρι, η επιχείρηση στοίχισε τη ζωή σε 650 Αργεντινούς και 250 Βρετανούς και κόστισε 1,5 δισ. στερλίνες. Η Βρετανία έδειξε ότι ήταν παγκόσμια δύναμη και η Θάτσερ επανεξελέγη με άνεση στις εκλογές του 1983.
Τα Γλυπτά προφανώς δεν είναι Φόκλαντ. Εδωσαν, όμως, την ευκαιρία στον κ. Σούνακ, το κόμμα του οποίου υστερεί 20 ποσοστιαίες μονάδες των Εργατικών, να το παίξει πατριώτης, υπερασπιστής της Βρετανίας στην υπόθεση των «Μαρμάρων του Ελγιν». Εμφανίζοντας συγχρόνως τον επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος, Κιρ Στάρμερ, ως κάποιον που είναι έτοιμος να τα δώσει όλα με μεγάλη ευκολία στους Ελληνες. Η απρέπεια Σούνακ έναντι του Μητσοτάκη δεν του βγήκε. Καταδικάστηκε από έξι στους δέκα Βρετανούς, ενώ το 51% της κοινής γνώμης τάσσεται υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών. Ωστόσο, ο Σούνακ απευθύνθηκε σε ένα σκληρό πυρήνα συντηρητικών ψηφοφόρων, υποστηρικτών των Τόρις, που ανατριχιάζει όταν ακούει έναν ξένο πρωθυπουργό να αποκαλεί στο BBC τη Βρετανία κλέφτρα αρχαίων πολιτιστικών θησαυρών.
Είναι οι άνθρωποι που εξακολουθούν να αισθάνονται πως ανήκουν στη Μεγάλη Βρετανία της βασίλισσας Βικτωρία ή στη θρυλική Βρετανία του Ουίνστον Τσώρτσιλ, που αντιστάθηκε στους ανελέητους βομβαρδισμούς των ναζί υποχρεώνοντας τον Χίτλερ να κάνει πίσω. Είναι ο ίδιος πυρήνας ανθρώπων που στήριξαν τον λαϊκιστή δημοκόπο Νάιτζελ Φάρατζ και τον επικεφαλής της καμπάνιας του Brexit, Μπόρις Τζόνσον, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το κύμα οργής των λιγότερο προνομιούχων Βρετανών κατά της μετανάστευσης, της παγκοσμιοποίησης και του διευθυντηρίου των Βρυξελλών οδήγησαν τη χώρα εκτός Ευρώπης.
Η υπόθεση των Γλυπτών πήγαινε καλά τα τελευταία χρόνια, όσο το ζήτημα βρισκόταν κάτω από τα ραντάρ. Ας ελπίσουμε ότι η υπερπροβολή της διένεξης θα βοηθήσει τελικά την υπόθεση και δεν θα προκαλέσει «δεύτερες σκέψεις» στην υπερπατριωτική βρετανική κοινωνία.