Αν τα 600 εκατομμύρια ήταν μέτρα προς τον μακρινό προορισμό της φορολογικής δικαιοσύνης, τα 54 εκατ. που αφαιρέθηκαν μετά τις «διορθώσεις» στο φορολογικό νομοσχέδιο είναι 54 μέτρα οπισθοχώρησης. Μια μικρή απομάκρυνση από τον στόχο που ακόμη και στις πρώτες κυβερνητικές διακηρύξεις ομολογούνταν ότι δεν είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος της συνεισφοράς των ελευθέρων επαγγελματιών. Δεν είπαμε ότι θα τον φτάναμε. Είπαμε κάπως να τον πλησιάσουμε.
Η διαπραγμάτευση που έγινε για τα φορολογικά –με αντιπολίτευση μόνο από τις ισχυρές συντεχνίες που είναι, γενικώς, φιλικές στη Ν.Δ.– προεικάζει και τις γραμμές της αντιπαράθεσης για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στη Δικαιοσύνη. Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες θα αφορούν το ίδιο ακροατήριο που ήδη αντιδρά όχι μόνο στις απόπειρες δραστικότερης φορολόγησής του, αλλά και στην ψηφιοποίηση των συμβολαίων των ακινήτων.
Δεν είναι κρυφό. Για να προχωρήσει μερικές από τις πιο εμβληματικές από τις μεταρρυθμίσεις που έχει θέσει ως στόχο για τη δεύτερη θητεία της, η κυβέρνηση ήξερε ότι κινδύνευε να βρει μπροστά της το ισχυρότερο επαγγελματικό λόμπι – τους δικηγόρους· και τον κλάδο των δημόσιων λειτουργών με τη μεγαλύτερη εξουσία – τους δικαστές.
Στρατηγικές και στρατηγοί στα μεταρρυθμιστικά χαρακώματα.
Οι βελούδινες αλλαγές στην ποινική Δικαιοσύνη που εισηγείται πρώτες ο Γιώργος Φλωρίδης είναι ένα τεστ – αν και δεν πατάει ακόμη τα κουμπιά επιτάχυνσης που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ενόχληση στους εφαρμοστές του δικαίου. Στο ένα της σκέλος, η παρέμβαση επιχειρεί αυτό που στην αργκό της συντηρητικής παράταξης έχει καθιερωθεί ως «αυστηροποίηση» ποινών – μια επιμονή στην ιδέα ότι η τάξη υπηρετείται διά του παραδειγματισμού. Η υιοθέτηση από τον πασοκογενή υπουργό Δικαιοσύνης αυτής της ατζέντας είναι που του έχει εξασφαλίσει από τους συναδέλφους του στο υπουργικό συμβούλιο τον περιπαικτικό έπαινο «τι Φλωρίδης, τι Βορίδης».
Η επιτυχία του εγχειρήματος στη Δικαιοσύνη –και του υπουργού προσωπικά– δεν θα κριθεί βέβαια από την επίδειξη ποινικής πυγμής. Θα κριθεί κυρίως από τα αποτελέσματα στον ρυθμό της Θέμιδας. Από το πόσο θα αποδώσει το σύστημα περιορισμού των αναβολών και αποθάρρυνσης των μηνύσεων, που συνεπάγεται και μείωση της δικηγορικής ύλης.
Θα επαναληφθεί στη Δικαιοσύνη το προηγούμενο του «κουρέματος» της αρχικής μεταρρύθμισης, που ήδη, πριν από την τελική της κατάρτιση, φαίνεται να έχει ενσωματώσει τις προειδοποιητικές βολές που είχαν εξαπολύσει οι δικηγορικοί σύλλογοι;
Το πολιτικό κεφάλαιο ενός υπουργού δεν αρκεί. Ιδίως ενός υπουργού που δεν έχει ακόμη βαπτιστεί στην κολυμβήθρα της νεοδημοκρατικής βάσης – όπως οι άλλοι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ συνάδελφοί του, που πρώτευσαν σε σταυρούς στις περιφέρειές τους, προτού πάρουν θέση στα μεταρρυθμιστικά χαρακώματα (της Παιδείας και της Υγείας). Θα χρειαστεί και λίγη επιτελική φαντασία.