Την περασμένη Κυριακή είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Αφορμή η πρωτοβουλία της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας στα πλαίσια της Ακαδημίας που οργανώνει για την εκπαίδευση ειδικευόμενων ογκολόγων. Πρωτοβουλία της προέδρου της Ζένιας Σαριδάκη με τη συμπαράσταση του φίλου Μιχάλη Νικολάου. Παράλληλη δράση επιμόρφωσης σε καιρούς που η γενική καλλιέργεια παραμερίζεται εξαιτίας των όλο και πιο πιεστικών αναγκών της ειδίκευσης. Hμουν εκεί για να συνεισφέρω με τις δικές μου γνώσεις στην ξενάγηση που είχε αναλάβει η φίλη ξεναγός Μαρία Κρανιώτη. Hσαν καμιά τριανταριά νέοι γιατροί – στων οποίων τα χέρια εύχομαι να μην πέσω ποτέ. Μου έκανε εντύπωση το ενδιαφέρον τους, η συγκέντρωσή τους και η σοβαρότητά τους. Oλα αυτά δείχνουν μια πνευματική πειθαρχία, την απαραίτητη προϋπόθεση για την επιστημονική επάρκεια. Λογικό, αφού είναι νέοι που ζουν σε διάφορες πόλεις εκτός Αθηνών. Η περιήγηση κράτησε μιάμιση ώρα. Eνα μουσείο με το μέγεθος και τη σημασία του Εθνικού Αρχαιολογικού δεν το επισκέπτεσαι μια φορά. Είναι σαν ένα κλασικό βιβλίο που πρέπει να το διαβάζεις και να το ξαναδιαβάζεις για να αντιληφθείς την πραγματική του δύναμη. Πολλώ μάλλον ένα μουσείο που φιλοξενεί την πλουσιότερη συλλογή αρχαιοτήτων στον κόσμο και καλύπτει μια χρονική περίοδο που ξεκινάει από τους προϊστορικούς χρόνους και φτάνει ως τους ύστερους ρωμαϊκούς.
Ευχάριστη έκπληξη η συμπεριφορά των υπαλλήλων. Ευγενείς και έτοιμοι να βοηθήσουν τους επισκέπτες. Καμία σχέση με την αγένεια και την αδιαφορία που συναντούσαμε προ ετών όταν αισθανόμασταν σαν ενοχλητικοί παρείσακτοι που τους εμποδίζουν να μιλήσουν στα κινητά τους. Ευχάριστη έκπληξη επίσης η προσέλευση. Μια Κυριακή του Νοεμβρίου, με κρύο, οι αίθουσες ήσαν γεμάτες από γκρουπ, όχι μόνον ξένων, αλλά και Ελλήνων. Ανάμεσά τους και μαθητές. Δυσάρεστη έκπληξη οι κλειστές αίθουσες λόγω ελλείψεως προσωπικού. Οπως η αίθουσα με τα κυκλαδικά. Είναι δυνατόν η ναυαρχίδα του πολιτισμού μας να πάσχει από έλλειψη προσωπικού; Ολα είναι δυνατά. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο παραμελήθηκε για χρόνια. Ολο το ενδιαφέρον ήταν εντοπισμένο στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης επειδή αυτό υπηρετούσε το αίτημα για την επανένωση των γλυπτών του Φειδία με τον Παρθενώνα. Μετά την καταστροφή του κέντρου της Αθήνας το 2008 βρέθηκε σε ένα περιβάλλον επικίνδυνο και αφιλόξενο. Η κατάσταση έχει αλλάξει. Ο Ντέιβιντ Τσίπερφιλντ που έχει αναλάβει τη μελέτη της επέκτασής του είπε ότι στόχος είναι, εκτός των άλλων, και η σχέση του μουσείου με την πόλη. Η αξιοποίηση της δυναμικής του θα τονώσει το κέντρο της Αθήνας ως μία διαφορετική πρόταση ανάπτυξης από τα τραπεζοκαθίσματα.