«Με τον νέο προϋπολογισμό η κυβέρνηση επιχειρεί να κρύψει κάτω από τις δήθεν επενδύσεις την επίθεση ενάντια στα συμφέροντα του λαού και των ασθενέστερων τάξεων», λέει το Πασόκ. l Για κάν’ το μου λιανά, σύντροφε. l Στρογγυλοκάθεσαι ηδονικά, ταλαιπωρημένο μικρομέγαλο, στη «δεύτερη θέση» που σου χαρίζει, άνευ ουδεμιάς σοβαρής δικής σου προσπάθειας, η αποσύνθεση του Σύριζα και δεν λες να ξεκολλήσεις από την «αντιπολίτευση» της «κάθετης» και εύκολης, φλου πολιτίκ, άρνησης. l Δεν λες να καταλάβεις ότι ο πολίτης έχει μπουχτίσει πια να ακούει αφορισμούς και «αξιώματα»· l ότι θέλει από ένα κόμμα της αντιπολίτευσης να ακούει επιχειρήματα και αντιπροτάσεις επί των κυβερνητικών νομοθετικών ή μη ρυθμίσεων με τις οποίες δεν συμφωνεί. l Δείξε μου τι ακριβώς προτείνεις εσύ. l Να βγάλω ένα συμπέρασμα θέλω, σύντεκνε, συγκρίνοντας επιχειρήματα και προτάσεις, όχι να ακούω τη στείρα, την ξερή σου άρνηση, l σαν να είσαι άλλο ΚΚΕ χωρίς ζάχαρη και καφεΐνη. l Ασε ότι και μόνο που σε ακούω να λες l –και με το ηχόχρωμα που το λες– l «ο κόσμος της προόδου και της δημοκρατίας», μου έρχεται, του πολίτη του μπουχτισμένου από «πρόοδο» και δημοκρατο-αριστερίλα, να ορκιστώ ότι θα κρατήσω εσαεί τον παλιό όρκο μου να μην ξαναψηφίσω πασόκ στη ζωή μου. l Αν τέτοιας λογής (παλαιοπασοκικής και συριζαϊκής ύφανσης) είναι το δίχτυ σου –η σαγήνη που λέγαμε κάποτε– μπας και πιάσεις τώρα καμιά γερή ψαριά ψηφοφόρων, l ας σου πει κάποιος φωτισμένος, l γιατί διαθέτει το κόμμα σου και τέτοια ποιότητα, l ότι παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι, της κουφορητορείας χρυσή εποχή. l Ασε δε που αύριο έχουμε και βαφτίσια l – «αν δεν απατώμαι», όπως αμφέβαλλε παγίως και για όλα η μυθική εκείνη θεία του Τάκη και της Βάσως. l Βαπτίζεται ως νέο κόμμα η αριστεροκρυφοκεντρώα σκλήθρα του διασχισθέντος Σύριζα, l που δεν ανέχτηκε τον αριστεροκρυφοδεξιό Κασσελάκη για αρχηγό. l Αναζητείται δε τίτλος που να είναι μονο-τοπολύ-δισύλλαβος, αλλά να περιέχει οπωσδήποτε τις ακριβές έννοιες l – Ιερό Δισκοπότηρο για την αριστερά, τη γνήσια αλλά και τη δήθεντάχαμου: l Πρόοδος, Δημοκρατικότητα, Οικολογία l – η τελευταία ως μαϊντανός, αφού δεν κοστίζει συνήθως τίποτα περισσότερο από λόγια, κι άλλα λόγια, ακόμα πιο πολλά λόγια, l απ’ αυτά που διαθέτει σε σιλό η Αριστερά, να φάν’ κι οι κότες που λέμε l – για χάρη τους γίνεται άλλωστε ο σασιρμάς. l Τουτέστιν, ας μην ελπίζει ο σύντεκνος Ανδρουλάκης σε καμιά μαζική εισροή νέων τροφίμων στον ορνιθώνα του, l αφού τον ένα Σύριζα θα τον διαθέτουν πλέον σε ντουμπλφάς εκδοχή τα απολωλότα προς το παρόν και ζαλικωμένα από τις συνεχείς κάθετες πτώσεις ορνίθια του πάλαι ποτέ διαλάμψαντος μαγαζιού «Το Κοτέτσι του Αλέξη». l
Παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι, της κουφορητορείας χρυσή εποχή.
Εγραψα τη λέξη, και πίσω απ’ τη λέξη είδα πάλι τον Αλέξη! l Εις διπλούν τώρα: l ο παλιός κρυφίως ακόμα διοικεί τη «μονάδα» του, ενώ τη νέα «μονάδα» ανέλαβε άλλος Αλέξης, ο Χαρίτσης· l Ως πρόεδρος των «Μη Τοξικών», βεβαιώνουν οι σκληθραίοι. l Που δεν θα πολακίζουν, ορκίζονται. l Και πούροι αριστεροί. l Πουρότατοι μάλιστα, αν και σαραντάρηδες. l
Παρενέργειες. l Εδώ έχουν ακόμη τα σωτήρια φάρμακα, δεν θα έχει η απουσία αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; l Φυσικό, λοιπόν, να αναλαμβάνει τα ηνία ο Τύπος l –αν υποτεθεί ότι αφήνει ποτέ την προσπάθεια– l αλλά ταυτόχρονα να πληθαίνουν στον χώρο του ανωφελείς κώνωπες, ψώνια και φερέφωνα. l Φυσικό, επίσης, να εμφανίζονται και συμπολιτευτικές αντιφωνίες, που κι αυτές, φυσικότατα, αξιολογούνται. l Εκ Σαμαρά, λόγου χάρη, ρει τα κρείττω συνήθως, l αλλά συνηθέστατα ρει και τα φαύλα (δες «αντιμνημονιακή» περίοδος, στέρεα βάση πάσης τσιπρίλας) * ή και τα πατριωτικώς άγαρμπα και άμετρα (μη δεις: τα γνωστά).