Πριν από λίγες εβδομάδες, η ισραηλινή πρεσβεία οργάνωσε τη δημοσιογραφική προβολή ενός βίντεο που έδειχνε τις αγριότητες που διέπραξε η Χαμάς την 7η Οκτωβρίου. Το υλικό ξεκινούσε με την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός σκύλου. Ολοι οι παριστάμενοι βγάλαμε ένα επιφώνημα φρίκης. Για την επόμενη μία ώρα όμως παραμείναμε σιωπηλοί, αν κι αυτά που παρακολουθήσαμε ήταν πολύ χειρότερα.
Γιατί οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερο αποτροπιασμό όταν η βία διαπράττεται εις βάρος ζώων παρά συνανθρώπων τους; Το σκεφτόμουν ξανά με αφορμή την υπόθεση του σκύλου Ολιβερ στην Αράχωβα. Το μένος που έχει εκτοξευτεί εναντίον του δράστη, της πόλης και των Αρχών δεν έχει προηγούμενο. Εκκλήσεις για μποϊκοτάζ του χειμερινού προορισμού, αυτοδικία κι εκτέλεση του δράστη είναι μεταξύ των «λύσεων» που δίνονται στα σόσιαλ μίντια. Είναι παράδοξη αυτή η αποκτηνωμένη οργή που εκφράζεται για την κακοποίηση ενός σκύλου, ενώ γύρω μας βρίσκονται σε εξέλιξη δύο περιφερειακές συγκρούσεις με χιλιάδες νεκρούς, εγκλήματα πολέμου και καθημερινές παραβιάσεις θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν άκουσα, π.χ., να ζητείται η δημόσια εκτέλεση του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι στη χώρα μας αγαπούν τα ζώα ή έστω δεν έχουν καμία διάθεση να τα ταλαιπωρήσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις. Είμαι σίγουρη ότι το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους της Αράχωβας, που άλλωστε έχουν πολύ μεγαλύτερη επαφή με τη φύση και τα ζώα από τους κήνσορες του Χ και του Ινσταγκραμ.
Προφανώς, είναι ιδιαίτερα ειδεχθής πράξη ο βασανισμός ανυπεράσπιστων όντων. Ομως νόμοι υπάρχουν, αρκεί να εφαρμοστούν. Το πρόβλημα είναι ότι ύστερα από πίεση της κοινής γνώμης η κακοποίηση ζώων έγινε πρόσφατα κακούργημα που επισείει έως και δεκαετή κάθειρξη, ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες είναι πλημμέλημα και συνοδεύεται από μεγάλο χρηματικό πρόστιμο. Το αποτέλεσμα της αυστηροποίησης, που χαιρετίστηκε πάνδημα όταν θεσπίστηκε, είναι η δυσκολία υλοποίησης.
Οι «ταλιμπάν» της ζωοφιλίας είναι μια ισχυρή ομάδα πίεσης, που επηρεάζει τα κόμματα και την κυβέρνηση. Κάθε φορά που καταγράφεται ένα τέτοιο περιστατικό, παρακολουθούμε από τη μια την αγανακτισμένη αντίδραση των ακτιβιστών κυρίως στα σόσιαλ μίντια και από την άλλη την άμεση, ενδεχομένως προσποιητή για ψηφοθηρικούς λόγους, υπερευαισθησία των Αρχών, που καταλήγει σε τέτοιου είδους αποτελέσματα, όπως ο νομοθετικός λαϊκισμός μέσα από τη μετατροπή της κακοποίησης ζώων σε κακούργημα.