Μια γλυκιά κοσμοπολίτικη μείξη διαχέεται τούτες τις μέρες στην εορταστική ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης με αποκορύφωμα τα ξέφρενα πάρτι στη φημισμένη Αγορά Μοδιάνο.
«Αστρο λαμπρό» οδηγεί, όπως κάθε χρόνο, χιλιάδες μικρούς και μεγάλους, από κάθε γωνιά της Ελλάδας και τις κοινωνίες πίσω από τα βόρεια σύνορα, στην ad hoc «φάτνη» της διασκέδασης, που περικλείεται στο οικοδομικό τετράγωνο Αριστοτέλους, Ερμού, Βασιλέως Ηρακλείου και Κομνηνών, με επίκεντρο τη Μοδιάνο.
Λαϊκές μουσικές μπάντες, νταούλια, ζουρνάδες, κομπανίες χάλκινων από τη Γουμένισσα, τη Γευγελή, ακόμα και από τη Σερβία, «ψάλλουν» λαϊκούς ύμνους, εκτοξεύοντας, με καύσιμο το εν αφθονία τσίπουρο και την ντόπια μαλαματίνα, στα ύψη το κέφι, σ’ ένα γλέντι που κρατάει έως και τις πρώτες πρωινές ώρες. Τρίβουν τα χέρια τους οι μαγαζάτορες, οι ουρανοί πάνω από τον Θερμαϊκό αγάλλονται –οι ψυχές των θαμώνων ακόμα περισσότερο–χαίρει η πόλις όλη.
Εχουν εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς οι εορταστικές λαοσυνάξεις της Μοδιάνο, που φέτος συμπίπτουν με την αλλαγή σελίδας στο ανακαινισμένο πλέον, ξακουστό αυτό τοπόσημο των τροφίμων και της διασκέδασης, της Θεσσαλονίκης. Τα στοιχεία των υπευθύνων δείχνουν ότι οι θαμώνες τίμησαν την Αγορά Μοδιάνο και στη νέα της εικόνα: 48.000 επισκέπτες πέρασαν τις πύλες της την παραμονή των Χριστουγέννων, 28.000 την προπαραμονή, ανήμερα 20.000 και τη δεύτερη μέρα 27.000.
Εχουν σημασία οι αριθμοί; Ασφαλώς, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Αγορά Μοδιάνο έγινε αντικείμενο πολλών συζητήσεων και επικρίσεων από τις αρχές του χρόνου οπότε και επαναλειτούργησε στη νέα εποχή της.
Οι πάσης φύσεως προσκολλημένοι στη λατρεία του παρελθόντος, έσπευσαν να την απαξιώσουν από την πρώτη κιόλας στιγμή ως «κρύο πράγμα», «ξενερωσιά», «ψευδογκλαμουριά», και άλλα παρόμοια. Δεν έχουν άδικο, από μια άποψη.
Μόνο που η νέα Μοδιάνο δεν απευθύνεται μόνο σ’ εκείνους που την δόξασαν(αμε) στην παλαιά της εκδοχή, αλλά κυρίως στον σημερινό νέο άνθρωπο (δυνάμει πελάτη) και στις επερχόμενες γενεές. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι τα νέα παιδιά θα επέλεγαν να διασκεδάσουν με τα ποντίκια και τους αρουραίους να «χορεύουν» κάτω από τα πόδια τους, και τη δυσωδία από λιμνάζοντα νερά να δυσκολεύει την αναπνοή τους. Ή ότι θα είναι πλέον αποδεκτή η εικόνα να πασχίζουν οι μαγαζάτορες να διώξουν τις μύγες από τους πάγκους των τροφίμων για να εξυπηρετήσουν την πελατεία τους.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η Μοδιάνο έγραψε ιστορία και δικαίως κατατάσσεται στα ισχυρά τοπόσημα της Θεσσαλονίκης.
Ο κύκλος εκείνος όμως έκλεισε. Οι εποχές άλλαξαν και μαζί και η διασκέδαση όπως και οι διατροφικές συμπεριφορές.
ΥΓ.: Την ώρα που γράφονταν τούτες οι γιορτινές γραμμές η Θεσσαλονίκη (η Ελλάδα όλη) μοιρολογούσε δύο δολοφονημένους αστυνομικούς…
