Ο χρόνος τρέχει και ήδη πλησιάζουμε το ένα τέταρτο του 21ου αιώνα. Πριν από 100 χρόνια η Ελλάδα βίωνε την τεράστια αναστάτωση και πρόκληση της υποδοχής και αποκατάστασης των χιλιάδων προσφύγων και πριν από 200 χρόνια ήταν σε εξέλιξη η Ελληνική Επανάσταση. Ιστορικές καμπές υψηλού συμβολισμού και ουσίας. Σήμερα, στο κατώφλι του 2024, η ελληνική καθημερινότητα επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τη ρευστότητα της εποχής και του διεθνούς περιβάλλοντος, σε σημείο τέτοιο ώστε η νέα χρονιά να παρατείνει το αίσθημα της αμηχανίας και της έλλειψης πίστης σε έναν υψηλό στόχο. Ωστόσο, ο στόχος υπάρχει: η ευημερία του τόπου πάνω και πέρα από όσα καταβυθίζουν το ηθικό.
Οι Ελληνες έχουμε την τάση να μεγιστοποιούμε το αρνητικό και να υποτιμούμε το θετικό. Σε αυτό συμβάλλουν και τα δελτία ειδήσεων που προβάλλουν κυρίως την καταστροφή. Ενα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού διαμορφώνει τις αντιλήψεις του από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τα κοινωνικά δίκτυα με πηγές που κάθε άλλο παρά αξιόπιστες είναι. Υπάρχει ένα μεγάλο θέμα ποιότητας της ενημέρωσης, παράλληλα με την έλλειψη επιθυμίας για ενημέρωση. Η αντίσταση στη λογική παραμένει ένα μείζον πρόβλημα της κοινωνίας.
Παρ’ όλα αυτά, η χώρα προχωράει, με όλες τις αδυναμίες της, θεσμικές, εγγενείς και συγκυριακές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διεθνής θέση της Ελλάδας είναι σημαντικά αναβαθμισμένη και οι δείκτες δείχνουν τη χώρα να ανεβαίνει. Ωστόσο, υπάρχει η καθημερινότητα, που δεν είναι μόνο η ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ αλλά και η αίσθηση της ανομίας, της παραβατικότητας και της γενικής εντύπωσης πως πολλά, αν όχι σχεδόν όλα, είναι αφημένα στην τύχη τους. Από την ώρα που βγαίνεις από το σπίτι σου το πρωί, όλα είναι θέμα τύχης. Η ζωή στην Αθήνα, ειδικά, είναι σημαντικά χειρότερη από πλευράς προσβασιμότητας, κυκλοφορίας, ασφάλειας, ευταξίας και προστασίας των αυτονόητων.
Ας πούμε ότι το 2024 θα πρέπει να είναι η χρονιά της καθημερινότητας. Μαζί και παράλληλα με τους μεγάλους εθνικούς στόχους της χώρας, η καθημερινότητα επηρεάζει κάθε λεπτό τους πολίτες. Πιστεύω πως αν ένας υπουργός είχε γνώση της καθημερινότητας μιας εργαζόμενης γυναίκας που κινείται με λεωφορείο από και προς τη δουλειά της, θα είχε αντίληψη του τι λέμε. Αν είχε βιωμένη γνώση αυτής της καθημερινότητας, δεν θα ησύχαζε λεπτό μέχρι να κάνει τα πάντα ώστε να δώσει αξιοπρέπεια στους πολίτες.
