Ενα από τα μεγάλα ανοικτά θέματα για το μέλλον της Αθήνας είναι αν και κατά πόσον θα πετύχουν τα ασύνδετα μεταξύ τους επενδυτικά σχέδια στο κέντρο της πόλης. Και κατά πόσον θα συμβάλουν με την υπεραξία τους στη ζητούμενη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος. Ειδικότερα, η περιοχή από τον πεζόδρομο της Κοραή έως το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, που είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένη και ευαίσθητη σε πολλές αστάθμητες συνθήκες, παρουσιάζει εντυπωσιακή πυκνότητα επενδύσεων σε κτίρια από τα τέλη του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα.
Τυλιγμένα με σκαλωσιές είναι μερικά από τα παλαιά, διατηρητέα κτίρια στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου: η Στοά Αρσάκη στο κτίριο της Φιλεκπαιδευτικής, το Μέγαρο Σλήμαν – Μελά, όπου ήταν το Ιντεάλ (ελπίζω το κτίριο να αποκατασταθεί σύμφωνα με τα αρχικά σχέδια του Τσίλλερ) και το επιβλητικό νεοκλασικό μέγαρο στη συμβολή των οδών Αιόλου και Σταδίου. Αναμένεται και η ανακατασκευή του κτιρίου στη γωνία Σταδίου και Εμμ. Μπενάκη, ένα ενδιαφέρον κτίριο της δεκαετίας του ’50.
Στην Πατησίων, από το πρώην Μινιόν έως το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, η περιοχή περιλαμβάνει και το Ακροπόλ Παλάς (με την ακαλαίσθητη μετονομασία Acropole Across), που κάθε χρόνο αποδεικνύει την αδυναμία αξιοποίησής του. Οταν θα ενταχθεί στην υπηρεσία της πόλης, θα πρέπει να μπορεί να απολογηθεί (και να αποζημιώσει) για την επί 25 χρόνια αμηχανία και αδεξιότητα. Είναι κρίμα που δεν έγινε και πάλι μεγαλοπρεπές και αριστοκρατικό ξενοδοχείο από ιδιωτικό επενδυτικό φορέα, αλλά όταν περιήλθε στο κράτος, η Αθήνα δεν ήταν τουριστικός προορισμός και η Πατησίων δεν έδειχνε να έχει φωτεινό μέλλον. Είναι θλιβερό που δεν μπορεί να αναδειχθεί η περιοχή όπως της αξίζει.
Εστω, όμως, οι πολλές μικρότερες επενδύσεις στην ακτίνα της Ομόνοιας και των Χαυτείων υπόσχονται εκείνη τη σποραδική αναγέννηση. Το ζητούμενο είναι αυτή η αναζωογονητική τάση που αποκαθιστά τμήματα του γηρασμένου αστικού αποθέματος, γεννώντας θέσεις εργασίας και την πολυπόθητη διαρκή λειτουργία, να μπορεί να ευεργετήσει το σύνολο της πόλης και της κοινωνίας. Να προκαλέσει αλυσιδωτές παρεμβάσεις και το ενδιαφέρον για περισσότερα αξιόλογα ερειπωμένα κουφάρια. Η κυβέρνηση και η τοπική αυτοδιοίκηση, η ελεύθερη αγορά και οι πολίτες οφείλουν να μετέχουν της αθηναϊκής ανασυγκρότησης. Ας ακούσουμε και ένα πρόγραμμα με τίτλο «Αθήνα 2050».
