Το σκίτσο του φίλου Ηλία Μακρή στην προχθεσινή «Κ» απεικονίζει δύο σκύλους. Ο ένας, εμφανώς εξευγενισμένος, μοιάζει με το αγαπημένο τετράποδο του Στέφανου Κασσελάκη και ο άλλος, επί το Σφακιανότερο, φέρει την κεφαλή του Παύλου Πολάκη. Πρόκειται για μια αντιστροφή του Αιγύπτιου θεού Aνουβι. Στη λεζάντα, ο εξευγενισμένος σκύλος της ηγεσίας προτείνει στον άγριο Σφακιανό να επισκεφθούν τα γλυπτά της Ναταλίας Μελά. Μέχρι στιγμής, τίποτε το αξιοπερίεργο, εκτός από το εικονογραφικό ταλέντο του Ηλία Μακρή. Ο Πολάκης με τον σκύλο του Κασσελάκη πέρασαν ένα Σαββατοκύριακο μαζί στις Σπέτσες, όπου στο πευκόδασος της τοποθεσίας «Φάρος», μετά το «Παλιό Λιμάνι» φιλοξενούνται έργα της γλύπτριας, οι υπέροχες κατσίκες της και αν θυμάμαι καλά και κάποιος ταύρος. Αυτό, για κάποιον λόγο, ο κ. Πολάκης το θεώρησε προσβλητικό. Υποθέτω ότι, αγνοώντας τη γλύπτρια, εισέπραξε το όνομα Ναταλία Μελά ως κάποιον υβριστικό χαρακτηρισμό. «Ακου εκεί να μου πει να δω γλυπτά της Ναταλίας Μελά. Για ποιον με πέρασε». Εξεμάνη και έλουσε τον Ηλία Μακρή με όποιον απαξιωτικό χαρακτηρισμό διαθέτει το πλούσιο ρεπερτόριό του. Οσο κι αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω άλλη αιτία για τη μανία του Παύλου Πολάκη. «Πώς είναι δυνατόν σ’ εμένα που έχω δώσει τόσους αγώνες να μου λένε ότι θα μου δείξουν γλυπτά της Ναταλίας Μελά; Ποια φριχτά, για την αγωνιστική μου αξιοπρέπεια, κρύβονται πίσω από το υπονοούμενο; Και τι είναι αυτό το “Ναταλία Μελά”; Ποιος θέλει να το δει;».
Δεν πιστεύω ότι τον ενόχλησε η αναπαράστασή του ως σκύλου. Ο σκύλος είναι ένα πανέξυπνο τετράποδο, «ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου» κατά το κοινώς λεγόμενον. Ως εκ τούτου, παρά την αγάπη μου για τους γάτους, δεν θεωρώ ότι είναι προσβλητικό να σε παρομοιάζουν με σκύλους. Και δεν μπορώ να μη λαμβάνω υπ’ όψιν μου ότι ο σκύλος, ως είδος, είναι πολύ δημοφιλέστερος από τους πολιτικούς, πάντα ως είδος. Αρα επανέρχομαι στην αρχική μου εκτίμηση. Τον ενόχλησε η αναφορά στη Ναταλία Μελά. Πόσα μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος; «Οχι να με υποχρεώσει να δω και γλυπτά της Ναταλίας Μελά. Ποια είναι αυτή; Θέλουν να με παγιδεύσουν». Η υπέροχη Ναταλία Μελά, την οποία είχα την τύχη να γνωρίσω και να συναναστραφώ, είχε όντως την ικανότητα να στήνει παγίδες. Κατσίκες της φιλοξενούνται στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου και μια μέρα, περνώντας από την είσοδο των επισκεπτών, ζήτησε από τη φρουρά να δει τις κατσίκες της. Δεν της το επέτρεψαν, χωρίς, βέβαια, να υποψιασθούν τι εννοούσε και ποια ήταν. Χάρη στον φίλο Ηλία Μακρή, η υστεροφημία της εξακολουθεί να προκαλεί αντιδράσεις, όπως αυτές που η ίδια επιθυμούσε να προκαλεί όσο ζούσε.