Οταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία πριν από δύο χρόνια, θέτοντας σε κίνδυνο το διεθνές εμπόριο και τις τιμές ενέργειας, φαινόταν ότι μια ταχεία επιστροφή στην κανονικότητα θα συνέφερε όχι μόνο τις χώρες που έσπευσαν να στηρίξουν την Ουκρανία, αλλά και την Κίνα, καθώς η ανάπτυξη και η ευημερία και του δικού της λαού βασίζονται στη σταθερότητα του διεθνούς συστήματος οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Το ίδιο ισχύει και με τις επιθέσεις των Χούθι σε εμπορικά πλοία στην Ερυθρά Θάλασσα: η απρόσκοπτη και φθηνή μεταφορά προϊόντων μεταξύ Ευρώπης και Ασίας μέσω της διώρυγας του Σουέζ δεν είναι υπόθεση μόνο των Αμερικανών και Ευρωπαίων, αλλά και της Κίνας. Το ότι η Κίνα επέλεξε να στηρίξει ενεργά τη Ρωσία στην Ουκρανία και να παρατηρεί από μακριά τις προσπάθειες άλλων να εξασφαλίσουν τη μεταφορά και δικών της προϊόντων στα ανοικτά της Υεμένης, δείχνει ότι η καχυποψία του Πεκίνου έναντι της Ουάσιγκτον υπερτερεί κάθε άλλης ανησυχίας. Η επιλογή αυτή φαίνεται να βασίζεται λιγότερο σε καιροσκοπισμό (στη συμμαχία με χώρες που αντιτίθενται στην αμερικανική πολιτική) και περισσότερο στον φόβο για τις προθέσεις των Αμερικανών.
Δύο ανυπόγραφα άρθρα γνώμης που δημοσιεύθηκαν την Κυριακή στην αγγλόφωνη εφημερίδα Global Times, η οποία ανήκει στην κινεζική κυβέρνηση, εκφράζουν αυτή τη θέση, ασκώντας έντονη κριτική εναντίον των ΗΠΑ (και του ΝΑΤΟ) για την πολιτική τους στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή. «Το ΝΑΤΟ ωθεί τη ρωσοουκρανική διένεξη προς “παγκόσμιο πόλεμο”», είναι ο τίτλος του πρώτου. «Γιατί οι ΗΠΑ συνεχίζουν να παράγουν πολέμους ενώ ισχυρίζονται ότι “δεν τους επιδιώκουν;”», ρωτάει το δεύτερο. Η εφημερίδα σημειώνει ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στις ΗΠΑ, ο επικεφαλής του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ αναφέρθηκε επανειλημμένως στην κινεζική «πρόκληση» προς τη Συμμαχία. «Αυτή είναι σαφής προσπάθεια να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη για την εξέλιξη της ρωσοουκρανικής διένεξης σε παγκόσμιο πόλεμο», ισχυρίστηκε το πρώτο άρθρο. Το δεύτερο, το οποίο είναι και το κύριο άρθρο της ημέρας, καταδικάζει τις επιθέσεις που οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν κατά φιλοϊρανικών δυνάμεων στη Συρία και το Ιράκ τις τελευταίες ημέρες (χωρίς να αναφέρεται στον θάνατο και τραυματισμό Αμερικανών στρατιωτικών που τις προκάλεσαν). «Για να διατηρήσουν την ηγεμονία τους, οι ΗΠΑ ακόμη κάνουν χρήση της απλής, βάναυσης μεθόδου των οικονομικών κυρώσεων και στρατιωτικών πληγμάτων», γράφει. «Μετά σχεδόν κάθε στρατιωτική ενέργεια στη Μέση Ανατολή», συνεχίζει, «οι ΗΠΑ υπογραμμίζουν ότι δεν επιδιώκουν “ευρύτερο πόλεμο”, κι όμως δεν περιορίζουν τις πράξεις τους ούτε αλλάζουν την πολιτική τους στη Μέση Ανατολή. Ετσι, όσο οι ΗΠΑ λένε ότι δεν επιδιώκουν τη σύγκρουση τόσο εμπλέκονται σ’ αυτήν».
Η αμοιβαία καχυποψία δεν έχει ξεφύγει σε επικίνδυνο σημείο, όμως εμποδίζει και τις ΗΠΑ και την Κίνα να συνεργαστούν στις σημερινές κρίσεις, ώστε ο κόσμος να αποφύγει τα χειρότερα.
