Αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις, η εκδήλωση πέτυχε προτού καν ανακοινωθεί. Ο Διονύσης Τεμπονέρας, που είχε την πρωτοβουλία, δεν είχε βρει καλά καλά το σχήμα. Είχε βρει όμως το πάνελ και το θέμα: Ο ίδιος, η Εφη Αχτσιόγλου και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης θα δοκιμάσουν να απαντήσουν στο ερώτημα «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;».
Στην πολιτική το πιο κρίσιμο, προτού βρεις τις απαντήσεις, είναι να έχεις θέσει τις σωστές ερωτήσεις. Τα ρίγη ανασφάλειας που εξέπεμψαν ταυτόχρονα η Κουμουνδούρου και η Χαριλάου Τρικούπη επειδή ο 42χρονος αστέρας της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και ο 33χρονος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ θα βρεθούν στο ίδιο σανίδι με την 39χρονη βουλευτίνα της Νέας Αριστεράς αποδεικνύουν ότι το «ποιος;» είναι όντως η πιο καίρια –και γι’ αυτό τσουχτερή– ερώτηση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις οργισμένες διαρροές αμφοτέρων των κομμάτων κατά της εκδήλωσης κάνει την εμφάνισή της η παροιμιώδης «γκλίτσα», επί της οποίας κατηγορούνται ότι «ξύνονται» Τεμπονέρας και Χριστοδουλάκης. Αποκαλύπτεται έτσι γραφικότατα το φρόνημα των ηγεσιών που στο πρώτο σκίρτημα του κοπαδιού έχουν να αντιτάξουν μόνο το φόβητρο της βουκολικής επιβολής.
Να είσαι σαραντάρης, φιλόδοξος και να είσαι στον ΣΥΡΙΖΑ.
«Ποιος;», λοιπόν, κατά του Μητσοτάκη; Η ερώτηση προϋποθέτει ότι όποιος κι αν είναι αυτός, δεν έχει ακόμη εμφανιστεί. Αλλιώς δεν θα τον ψάχναμε. Δεν είναι, προφανώς, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, που αδυνατεί να απεγκλωβιστεί από το διαρκές νούμερο του φαντασμαγορικού σάλτου του κόμματός του προς το μονοψήφιο ποσοστό. Δεν είναι, όπως υπαινίσσεται η ερώτηση, ούτε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που τσιμπολογάει από το σκόρπισμα του ΣΥΡΙΖΑ, απέχοντας πολύ από το να προβάλλει ανταγωνιστικός στους δείκτες καταλληλότητας για κάτι περισσότερο από δεύτερος. Κασσελάκης και Ανδρουλάκης δείχνουν να κινούνται –τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές– σε ένα συμβιωτικό τανγκό: Ο πρώτος έχει ανάγκη ένα ΠΑΣΟΚ ανίκανο να τον τελειώσει· ο δεύτερος έναν ΣΥΡΙΖΑ η πτώση του οποίου θα μεταμφιέσει σε «ολική επαναφορά» τη δική του στασιμότητα.
Να είσαι 30 με 40 ετών. Να έχεις επιλέξει να σταδιοδρομήσεις στην πολιτική. Και να βλέπεις στον πολιτικό χάρτη αυτή την ασυμμετρία, που απειλεί να καταδικάσει όλα τα κόμματα αριστερότερα της Ν.Δ. σε αντιπολιτευτική καθήλωση. Δηλαδή σε πολιτική καφενειακής ενατένισης, μακριά από την εξουσία. Τι κάνεις; Περιμένεις μέχρι τα 50 σου να «ωριμάσουν οι συνθήκες» – και να αναληφθεί ο Μητσοτάκης στο ευρωπαϊκό στερέωμα;
Το «ποιος;» γι’ αυτή τη γενιά κεντροαριστερών στελεχών έχει, στη μετατσιπρική δίνη, προσλάβει υπαρξιακή σημασία. Προφανώς, μεταξύ τους οι διαφορές είναι πολύ μικρότερες απ’ ό,τι δείχνουν οι κομματικές γραμμές που τους χωρίζουν. Δεν ψάχνουν το κόμμα. Ο αντίπαλός τους έφτιαξε το κόμμα του, κι ας το κληρονόμησε έτοιμο, με το βάρος των 40 χρόνων της ύπαρξής του. Ψάχνουν το πρόσωπο που θα φτιάξει γύρω του το κόμμα.