Σύμφωνα με την ελληνική κυβέρνηση, οι επιδόσεις της στον τομέα του κράτους δικαίου και της ελευθερίας του Τύπου έχουν αποτιμηθεί στην κάλπη. Το επιχείρημα είναι ολίγον… τραμπικό. Αυτό ακριβώς επικαλούνται οι συνήγοροι του τέως προέδρου των ΗΠΑ: η εξουσία εξασφαλίζει ασυλία. Οποιος αμφισβητεί αυτή την αρχή, επικαλούμενος θεσμικά αντίβαρα κι άλλες συνταγματικές κοινοτοπίες αποκηρύσσεται ως εχθρός της πατρίδας, δάκτυλος μυστικών υπηρεσιών, υπονομευτής των ξένων επενδύσεων, παρωχημένος δικαιωματιστής, εμμονικός οπαδός της woke κουλτούρας κ.λπ. Δεν είναι καινοφανής αυτή η λογική. Τα ίδια έλεγε και η Πολωνία του Γιάροσλαβ Κατσίνσκι και εξακολουθεί να αναμασάει η Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπαν. Ευτυχώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει άλλη αντίληψη για το ζήτημα: η εκλογική διαδικασία δεν αποτελεί κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Eτσι χθες, και παρά τις προσπάθειες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, του οποίου είναι μέλος η Ν.Δ., υπερψηφίστηκε με μεγάλη διαφορά (330 ψήφοι υπέρ έναντι 254 κατά) από το Ευρωκοινοβούλιο το καταγγελτικό ψήφισμα για τη χώρα μας, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει το σκάνδαλο των υποκλοπών, το δυστύχημα των Τεμπών, τις εκδικητικές μηνύσεις κατά δημοσιογράφων που οδηγούν στη λογοκρισία (SLAPP), τις απόπειρες ελέγχου των ανεξαρτήτων αρχών, ειδικά όταν το έργο τους έγινε ενοχλητικό για την κυβέρνηση –όπως στην περίπτωση της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών και της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα–, αλλά και το ναυάγιο της Πύλου, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 600 μετανάστες και πρόσφυγες χωρίς να υπάρχει κάποια σημαντική πρόοδος στη διερεύνηση της υπόθεσης.
Η κυβέρνηση έχει δύο εναλλακτικές. Είτε να κάνει το ψήφισμα «γαργάρα», απαξιώνοντας την αξία του, αμφισβητώντας τις προθέσεις όσων το υπερψήφισαν και προβάλλοντας ρυθμούς ανάπτυξης κι άλλα πιο ευνοϊκά στοιχεία, είτε να το λάβει σοβαρά υπόψη της εκτιμώντας ότι ειδικά ενόψει ευρωεκλογών καλό είναι να μη βρεθεί στην ίδια κατηγορία με την Ουγγαρία, μια χώρα συνώνυμη της ευρωπαϊκής απομόνωσης. Σε πρόσφατη συνέντευξή της η Mαρία Καρυστιανού, μητέρα της 20χρονης Μάρθης Ψαροπούλου που σκοτώθηκε στα Τέμπη και πρόεδρος του συλλόγου των οικογενειών των θυμάτων, αναρωτήθηκε: «Οι βουλευτές της πλειοψηφίας υποκαθιστούν τη δικαστική εξουσία και τελικά υπάρχει ακαταδίωκτο όποιου κερδίζει τις εκλογές με άλλοθι το 41%…;». Η ρητορική ερώτηση μιας μητέρας που θρηνεί το παιδί της είναι πιο συγκινητική από την έκθεση του Ευρωκοινοβουλίου, είναι εξίσου ουσιαστική όμως και η απάντηση είναι σαφής: «Οχι».
