Την περασμένη δεκαετία η υπερβολικά τιμωρητική διάθεση της Ε.Ε. υπό την ηγεσία της Γερμανίας και η σκληρή λιτότητα που επιβλήθηκε στην Ελλάδα, κλόνισαν την εμπιστοσύνη πολλών Ελλήνων στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ωστόσο, παρότι η χώρα βίωσε την πρωτοφανή για μια δημοκρατία εν καιρώ ειρήνης απότομη μείωση του ΑΕΠ κατά 25%, ο κοινωνικός ιστός δεν διαλύθηκε, η κρίση ξεπεράστηκε και η οικονομία επέστρεψε σε ανάπτυξη. Μεγάλη κερδισμένη και η δημοκρατία. Παρά την παροδική άνοδο της Ακροδεξιάς, τα ποσοστά της δεν έφθασαν ποτέ σε σημείο ουσιαστικής «απειλής».
Ο αρχικά αντισυστημικός ΣΥΡΙΖΑ «απορρόφησε» μέρος της λαϊκής οργής. Στην πορεία και υπό το βάρος της πραγματικότητας έκανε την αναγκαία μεταστροφή, από τις ανεδαφικές προσδοκίες στη διαχείριση των μνημονίων και την επίτευξη εφικτών στόχων. Στην οικονομία και την εξωτερική πολιτική υπερίσχυσε ο ρεαλισμός και η χώρα απέφυγε επικίνδυνες περιπέτειες.
Παράλληλα, η ωριμότητα και το ιστορικό βάθος της Ν.Δ. επέτρεψαν στη μεγάλη παράταξη της Κεντροδεξιάς να αντέξει τους κλυδωνισμούς του ’12, να διατηρήσει τον θεσμικό της ρόλο ως βασικός πυλώνας της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματος κατά τη μεταπολίτευση και να συμβάλει στην αποτροπή μιας διολίσθησης σε ένα ακροδεξιό περιβάλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ «απορρόφησε» τη λαϊκή οργή, η Ν.Δ. παρέμεινε πυλώνας σταθερότητας.
Η σταθερή δημοκρατική εναλλαγή στην εξουσία και η εν πολλοίς κοινωνική ομαλότητα με την οποία πορεύθηκε η Ελλάδα, παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, εξέπληξαν πολλούς.
Είναι προφανές ότι πολλές παθογένειες παραμένουν. Εχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε και η επικοινωνιακή ωραιοποίηση δεν αρκεί. Αλλά η ελληνική κοινωνία έκανε επώδυνες προσαρμογές, επέδειξε ωριμότητα και παρέμεινε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Σήμερα, τέσσερις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, οι Ελληνες είναι από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της Ε.Ε. Παρά τις εύλογες διαφοροποιήσεις τους, τα τρία μεγάλα κόμματα έχουν φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό.
Καθώς οδεύουμε προς τις ευρωκάλπες επικρατεί ένας διάχυτος προβληματισμός στην Ευρώπη για τον κίνδυνο η άνοδος της Ακροδεξιάς σε πολλές χώρες να επηρεάσει την πολιτική ατζέντα της Ευρώπης, απειλώντας αξίες και θεσμούς, μεταξύ αυτών το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πώς αλλάζουν οι καιροί. Οσοι πιστεύουν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα ανησυχούν για τη Γερμανία και τη Γαλλία, όχι για την Ελλάδα όπου θα ενισχυθούν κάποιες φωνές στο δεξί άκρο του πολιτικού φάσματος, αλλά δεν θα επηρεάσουν τις εξελίξεις και σίγουρα δεν θα καθορίσουν την ατζέντα.
Αντίθετα, στις δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ε.Ε. ο κίνδυνος ουσιαστικής γιγάντωσης της Ακροδεξιάς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της Ενωσης, είναι περισσότερο από ορατός.